၅

^၁ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပင် လယ် တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂါ ရ စ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂါ ဒ ရ'။ နယ် သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၂ ယေ ရှု သည် လှေ ပေါ် မှ ဆင်း တော် မူ သည့် ခ ဏ ချင်း တွင် ညစ် ညူး သော နတ် ပူး နေ သည့် လူ တစ် ဦး သည် သင်္ချိုင်း မှ ထွက် လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို လေ ၏။ ^၃ ထို သူ သည် သင်္ချိုင်း ၌ နေ တတ် ပြီး မည် သူ မျှ သူ့ ကို သံ ကြိုး နှင့် ပင် ချည် နှောင် ၍ မ ရ နိုင် ချေ။ ^၄ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ့ ကို ခြေ ချင်း နှင့် သံ ကြိုး တို့ ဖြင့် အ ကြိမ် ကြိမ် ချည် နှောင် ခဲ့ ကြ သော် လည်း သူ သည် သံ ကြိုး များ ကို ဆွဲ ဖြတ် ကာ ခြေ ချင်း များ ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ကျိုး ပဲ့ စေ သော ကြောင့် မည် သူ မျှ သူ့ ကို မ ထိန်း ချုပ် နိုင် ကြ ချေ။ ^၅ သူ သည် သင်္ချိုင်း ၌ လည်း ကောင်း၊ တောင် ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း နေ့ ည မ ပြတ် အော် ဟစ် လျက် ကျောက် တုံး များ ဖြင့် မိ မိ ကိုယ် ကို အ နာ တ ရ ဖြစ် စေ ၏။

^၆ သူ သည် ယေ ရှု ကို အ ဝေး မှ မြင် လျှင် ပြေး လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ကာ၊ ^၇ “အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ညှဉ်း ဆဲ ပါ ရန် ဘု ရား သ ခင် ကို အ မှီ ပြု ၍ ကိုယ် တော် အား အ ကျွန်ုပ် အ လေး အ နက် တောင်း ပန် ပါ ၏” ဟု ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် အော် ဟစ် ‌လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၈ ထို သို့ လျှောက် ထား ခြင်း မှာ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ အား “ညစ် ညူး သော နတ်၊ ဤ လူ ထဲ မှ ထွက် သွား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “သင့် နာ မည် မည် သို့ ခေါ် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ ထို သူ က “အ ကျွန်ုပ် ၏ နာ မည် မှာ လေ ဂေါင် စစ် သည် ၆၀၀၀ ပါ ဝင် သော ရော မ စစ် တပ် တစ် တပ်။ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် များ စွာ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် မိ မိ တို့ ကို ထို အ ရပ် ဒေ သ မှ နှင် ထုတ် တော် မ မူ ရန် ကိုယ် တော် အား အ နူး အ ညွတ် တောင်း ပန် လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ရပ် အ နီး အ နား ရှိ တောင် ကုန်း ပေါ် ၌ ဝက် အုပ် ကြီး တစ် အုပ် ကျက် စား လျက် ရှိ ၏။ ^၁၂ နတ် ဆိုး တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နတ် ဆိုး အ ပေါင်း တို့'။ က “ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း ၎င်း တို့ ထဲ သို့ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည် ချက် ချင်း'။ လည်း ခွင့် ပြု တော် မူ သ ဖြင့် ညစ် ညူး သော နတ် တို့ သည် ထွက် သွား ၍ ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရာ နှစ် ထောင် ခန့် ရှိ သော ဝက် အုပ် သည် တောင် ကမ်း ပါး အ တိုင်း ပင် လယ် ထဲ သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ပြေး ဆင်း ကာ ပင် လယ် ထဲ ၌ ရေ နစ် သေ ဆုံး ကြ ကုန် ၏။

^၁၄ ဝက် ထိန်း ကျောင်း သော သူ တို့ သည် ထွက် ပြေး ၍ မြို့ နှင့် တော ရွာ များ တွင် ပြော ကြား ကြ သ ဖြင့် လူ တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သည် ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၁၅ ယေ ရှု ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ လေ ဂေါင် စွဲ ခဲ့ သည့် နတ် ဆိုး ပူး သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ထား ကာ ပ က တိ စိတ် ရှိ လျက် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၁၆ မျက် မြင် တွေ့ ရှိ သူ များ က လည်း နတ် ဆိုး ပူး သူ ၌ မည် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ဝက် တို့ အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အ ရပ် ဒေ သ မှ ထွက် သွား တော် မူ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။

^၁၈ ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက် တော် မူ စဉ် နတ် ဆိုး ပူး ခဲ့ သူ က ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ခွင့် ပြု ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် ကို တောင်း ပန် လေ ၏။ ^၁၉ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ “သင့် အိမ်၊ သင့် မိ သား စု ထံ သို့ သွား ၍ သင့် အ ပေါ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ မျှ သော အ ရာ နှင့် သင့် ကို သ နား တော် မူ ကြောင်း ကို သူ တို့ အား ပြော ပြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ သူ သည် ထွက် သွား ၍ မိ မိ အ ပေါ် ယေ ရှု ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို ဒေ ကာ ပေါ လိ နယ် ၌ ပြော ကြား သ ဖြင့် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် အံ့ ဩ ကြ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် လှေ ဖြင့် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ပြန် ၍ ကူး တော် မူ ရာ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် အ ထံ တော် သို့ စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ပင် လယ် ကမ်း နား တွင် ရှိ နေ တော် မူ စဉ်၊ ^၂၂ ယာ ဣ ရု အ မည် ရှိ သော ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ တစ် ဦး သည် ရောက် လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို မြင် လျှင် ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ကာ၊ ^၂၃ “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ မီး ငယ် သည် သေ လု နီး ပါး ဖြစ် နေ ပါ ၏။ သူ သည် ရော ဂါ ပျောက် ကင်း လျက် အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ မည့် အ ကြောင်း ကြွ လာ ၍ သူ့ အ ပေါ် လက် တော် ကို တင် တော် မူ ပါ” ဟု အ နူး အ ညွတ် တောင်း ပန် လေ ၏။ ^၂၄ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် သူ နှင့် အ တူ လိုက် သွား တော် မူ ၏။ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် လည်း နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ မိ ကြ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး သွေး သွန် ရော ဂါ စွဲ ကပ် ၍၊ ^၂၆ များ စွာ သော ဆေး ဆ ရာ တို့ ထံ ၌ အ လွန် ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ လျက် မိ မိ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကုန် သုံး စွဲ ခဲ့ သော် လည်း မည် သည့် အ ကျိုး မျှ မ ရှိ သည် သာ မ က ရော ဂါ ပို ၍ ဆိုး ရွား လာ သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည်၊ ^{၂၇-၂၈} ယေ ရှု အ ကြောင်း ကို ကြား ၍ “ကိုယ် တော် ၏ ဝတ် ရုံ တော် ကို တို့ ထိ ရ လျှင် ပင် ရော ဂါ ပျောက် ကင်း လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကြား မှ ကိုယ် တော် ၏ နောက် တော် သို့ လာ ပြီး ဝတ် ရုံ တော် ကို တို့ ထိ လေ ၏။ ^၂၉ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ခံ စား ရ သော သွေး သွန် ခြင်း သည် ရပ် သွား သ ဖြင့် သူ သည် ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ ပျောက် ကင်း သွား ကြောင်း မိ မိ ကိုယ် ခန္ဓာ ၌ ခံ စား သိ ရှိ ရ ၏။

^၃၀ ယေ ရှု သည် မိ မိ ထံ မှ တန် ခိုး ထွက် သည် ကို ချက် ချင်း သိ တော် မူ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် ဘက် သို့ လှည့် ကြည့် ကာ “ငါ့ ဝတ် ရုံ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၃၁ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ နေ ကြ သည့် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို မြင် တော် မူ ပါ လျက် နှင့် ‘ငါ့ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း’ ဟူ ၍ မေး တော် မူ ရ ပါ သ လော” ဟု ကိုယ် တော် အား လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၂ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ထို သို့ ပြု သော သူ ကို တွေ့ မြင် ရန် ပတ် ပတ် လည် သို့ ကြည့် ရှု တော် မူ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး သည် မိ မိ ၌ မည် သို့ ဖြစ် ခဲ့ သည် ကို သိ သ ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ရှေ့ တော် သို့ လာ ၍ ပျပ် ဝပ် ကာ ဟုတ် မှန် သည့် အ တိုင်း အ ကုန် အ စင် လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၃၄ ကိုယ် တော် က လည်း “သ မီး၊ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ။ ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား ၍ သင် ၏ ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ နှင့် ကင်း လွတ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၅ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ ၏ အိမ် မှ လူ တို့ သည် ရောက် လာ ၍ “သင် ၏ သ မီး သေ ဆုံး သွား ပါ ပြီ။ ဆ ရာ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆက် ၍ နှောင့် ယှက် နေ ဦး မည် နည်း” ဟု ပြော ကြ ၏။ ^၃၆ သို့ သော် ယေ ရှု သည် ထို စ ကား ကို ဂ ရု မ ပြု ဘဲ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို စ ကား ကို ကြား လျှင်'။ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ အား “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၇ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယာ ကုပ် ၏ ညီ ယော ဟန် တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ့ ကို မျှ မိ မိ နှင့် အ တူ လိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ ^၃၈ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ ၏ အိမ် သို့ သူ တို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ လူ တို့ သည် ရုတ် ရုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လျက် ကျယ် လောင် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ ကြ သည် ကို ကိုယ် တော် မြင် တော် မူ လျှင်၊ ^၃၉ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် ရုတ် ရုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လျက် ငို ကြွေး နေ ကြ သ နည်း။ သူ ငယ် မ သည် သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် ပျော် နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ၏” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၀ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လှောင် ပြောင် ရယ် မော ကြ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကို အ ပြင် သို့ ထွက် စေ ပြီး လျှင် သူ ငယ် မ ၏ မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် တို့ အ ပြင် မိ မိ နှင့် အ တူ ပါ လာ သော သူ တို့ ကို သာ ခေါ် ၍ သူ ငယ် မ ရှိ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'လျောင်း'။ ရာ သို့ ဝင် တော် မူ ၏။ ^၄၁ ထို့ နောက် သူ ငယ် မ ၏ လက် ကို ကိုင် လျက် “တ လိ သ ကု မိ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ၎င်း ၏ အ ဓိပ္ပါယ် မှာ “မိန်း က လေး၊ သင့် အား ငါ ဆို မည်။ ထ လော့” ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ^၄၂ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် မိန်း က လေး သည် ထ ၍ လမ်း လျှောက် လေ ၏။ သူ သည် အသက် တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် အ ရွယ် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် အ လွန် အံ့ ဩ ၍ မိန်း မော တွေ ဝေ ကြ ၏။ ^၄၃ ကိုယ် တော် က လည်း မည် သူ မျှ ဤ အ ကြောင်း ကို မ သိ စေ ရန် သူ တို့ အား တင်း ကျပ် စွာ မိန့် မှာ တော် မူ ပြီး လျှင် သူ့ အား စား စ ရာ ပေး ရန် မိန့် တော် မူ ၏။

5

¹ They came to the other side of the sea, into the country of the Gadarenes. ² When he had come out of the boat, immediately a man with an unclean spirit met him out of the tombs. ³ He lived in the tombs. Nobody could bind him any more, not even with chains, ⁴ because he had been often bound with fetters and chains, and the chains had been torn apart by him, and the fetters broken in pieces. Nobody had the strength to tame him. ⁵ Always, night and day, in the tombs and in the mountains, he was crying out, and cutting himself with stones.

⁶ When he saw Jesus from afar, he ran and bowed down to him, ⁷ and crying out with a loud voice, he said, “What have I to do with you, Jesus, you Son of the Most High God? I adjure you by God, don’t torment me.” ⁸ For he said to him, “Come out of the man, you unclean spirit!” ⁹ He asked him, “What is your name?” He said to him, “My name is Legion, for we are many.” ¹⁰ He begged him much that he would not send them away out of the country.

¹¹ Now on the mountainside there was a great herd of pigs feeding. ¹² All the demons begged him, saying, “Send us into the pigs, that we may enter into them.” ¹³ At once Jesus gave them permission. The unclean spirits came out and entered into the pigs. The herd of about two thousand rushed down the steep bank into the sea, and they were drowned in the sea.

¹⁴ Those who fed the pigs fled, and told it in the city and in the country. The people came to see what it was that had happened. ¹⁵ They came to Jesus, and saw him who had been possessed by demons sitting, clothed, and in his right mind, even him who had the legion; and they were afraid. ¹⁶ Those who saw it declared to them what happened to him who was possessed by demons, and about the pigs. ¹⁷ They began to beg him to depart from their region.

¹⁸ As he was entering into the boat, he who had been possessed by demons begged him that he might be with him. ¹⁹ He didn’t allow him, but said to him, “Go to your house, to your friends, and tell them what great things the Lord has done for you and how he had mercy on you.” ²⁰ He went his way, and began to proclaim in Decapolis how Jesus had done great things for him, and everyone marveled.

²¹ When Jesus had crossed back over in the boat to the other side, a great multitude was gathered to him; and he was by the sea. ²² Behold, one of the rulers of the synagogue, Jairus by name, came; and seeing him, he fell at his feet ²³ and begged him much, saying, “My little daughter is at the point of death. Please come and lay your hands on her, that she may be made healthy, and live.” ²⁴ He went with him, and a great multitude followed him, and they pressed upon him on all sides.

²⁵ A certain woman who had a discharge of blood for twelve years, ²⁶ and had suffered many things by many physicians, and had spent all that she had, and was no better, but rather grew worse, ²⁷ having heard the things concerning Jesus, came up behind him in the crowd and touched his clothes. ²⁸ For she said, “If I just touch his clothes, I will be made well.” ²⁹ Immediately the flow of her blood was dried up, and she felt in her body that she was healed of her affliction.

³⁰ Immediately Jesus, perceiving in himself that the power had gone out from him, turned around in the crowd and asked, “Who touched my clothes?” ³¹ His disciples said to him, “You see the multitude pressing against you, and you say, ‘Who touched me?’ ” ³² He looked around to see her who had done this thing. ³³ But the woman, fearing and trembling, knowing what had been done to her, came and fell down before him, and told him all the truth. ³⁴ He said to her, “Daughter, your faith has made you well. Go in peace, and be cured of your disease.”

 

³⁵ While he was still speaking, people came from the synagogue ruler’s house, saying, “Your daughter is dead. Why bother the Teacher any more?” ³⁶ But Jesus, when he heard the message spoken, immediately said to the ruler of the synagogue, “Don’t be afraid, only believe.”

 

³⁷ He allowed no one to follow him except Peter, James, and John the brother of James. ³⁸ He came to the synagogue ruler’s house, and he saw an uproar, weeping, and great wailing. ³⁹ When he had entered in, he said to them, “Why do you make an uproar and weep? The child is not dead, but is asleep.” ⁴⁰ They ridiculed him. But he, having put them all out, took the father of the child, her mother, and those who were with him, and went in where the child was lying. ⁴¹ Taking the child by the hand, he said to her, “Talitha cumi!” which means, being interpreted, “Girl, I tell you, get up!” ⁴² Immediately the girl rose up and walked, for she was twelve years old. They were amazed with great amazement. ⁴³ He strictly ordered them that no one should know this, and commanded that something should be given to her to eat.

 

၅

^၁ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပင် လယ် တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂါ ရ စ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂါ ဒ ရ'။ နယ် သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၂ ယေ ရှု သည် လှေ ပေါ် မှ ဆင်း တော် မူ သည့် ခ ဏ ချင်း တွင် ညစ် ညူး သော နတ် ပူး နေ သည့် လူ တစ် ဦး သည် သင်္ချိုင်း မှ ထွက် လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို လေ ၏။ ^၃ ထို သူ သည် သင်္ချိုင်း ၌ နေ တတ် ပြီး မည် သူ မျှ သူ့ ကို သံ ကြိုး နှင့် ပင် ချည် နှောင် ၍ မ ရ နိုင် ချေ။ ^၄ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ့ ကို ခြေ ချင်း နှင့် သံ ကြိုး တို့ ဖြင့် အ ကြိမ် ကြိမ် ချည် နှောင် ခဲ့ ကြ သော် လည်း သူ သည် သံ ကြိုး များ ကို ဆွဲ ဖြတ် ကာ ခြေ ချင်း များ ကို အ ပိုင်း ပိုင်း ကျိုး ပဲ့ စေ သော ကြောင့် မည် သူ မျှ သူ့ ကို မ ထိန်း ချုပ် နိုင် ကြ ချေ။ ^၅ သူ သည် သင်္ချိုင်း ၌ လည်း ကောင်း၊ တောင် ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း နေ့ ည မ ပြတ် အော် ဟစ် လျက် ကျောက် တုံး များ ဖြင့် မိ မိ ကိုယ် ကို အ နာ တ ရ ဖြစ် စေ ၏။

^၆ သူ သည် ယေ ရှု ကို အ ဝေး မှ မြင် လျှင် ပြေး လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ကာ၊ ^၇ “အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ညှဉ်း ဆဲ ပါ ရန် ဘု ရား သ ခင် ကို အ မှီ ပြု ၍ ကိုယ် တော် အား အ ကျွန်ုပ် အ လေး အ နက် တောင်း ပန် ပါ ၏” ဟု ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် အော် ဟစ် ‌လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၈ ထို သို့ လျှောက် ထား ခြင်း မှာ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ အား “ညစ် ညူး သော နတ်၊ ဤ လူ ထဲ မှ ထွက် သွား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “သင့် နာ မည် မည် သို့ ခေါ် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ ထို သူ က “အ ကျွန်ုပ် ၏ နာ မည် မှာ လေ ဂေါင် စစ် သည် ၆၀၀၀ ပါ ဝင် သော ရော မ စစ် တပ် တစ် တပ်။ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် များ စွာ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် မိ မိ တို့ ကို ထို အ ရပ် ဒေ သ မှ နှင် ထုတ် တော် မ မူ ရန် ကိုယ် တော် အား အ နူး အ ညွတ် တောင်း ပန် လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ရပ် အ နီး အ နား ရှိ တောင် ကုန်း ပေါ် ၌ ဝက် အုပ် ကြီး တစ် အုပ် ကျက် စား လျက် ရှိ ၏။ ^၁၂ နတ် ဆိုး တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နတ် ဆိုး အ ပေါင်း တို့'။ က “ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း ၎င်း တို့ ထဲ သို့ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည် ချက် ချင်း'။ လည်း ခွင့် ပြု တော် မူ သ ဖြင့် ညစ် ညူး သော နတ် တို့ သည် ထွက် သွား ၍ ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရာ နှစ် ထောင် ခန့် ရှိ သော ဝက် အုပ် သည် တောင် ကမ်း ပါး အ တိုင်း ပင် လယ် ထဲ သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ပြေး ဆင်း ကာ ပင် လယ် ထဲ ၌ ရေ နစ် သေ ဆုံး ကြ ကုန် ၏။

^၁၄ ဝက် ထိန်း ကျောင်း သော သူ တို့ သည် ထွက် ပြေး ၍ မြို့ နှင့် တော ရွာ များ တွင် ပြော ကြား ကြ သ ဖြင့် လူ တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သည် ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၁၅ ယေ ရှု ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ လေ ဂေါင် စွဲ ခဲ့ သည့် နတ် ဆိုး ပူး သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ထား ကာ ပ က တိ စိတ် ရှိ လျက် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၁၆ မျက် မြင် တွေ့ ရှိ သူ များ က လည်း နတ် ဆိုး ပူး သူ ၌ မည် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ဝက် တို့ အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အ ရပ် ဒေ သ မှ ထွက် သွား တော် မူ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။

^၁၈ ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက် တော် မူ စဉ် နတ် ဆိုး ပူး ခဲ့ သူ က ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ခွင့် ပြု ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် ကို တောင်း ပန် လေ ၏။ ^၁၉ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ခွင့် ပြု တော် မ မူ ဘဲ “သင့် အိမ်၊ သင့် မိ သား စု ထံ သို့ သွား ၍ သင့် အ ပေါ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ မျှ သော အ ရာ နှင့် သင့် ကို သ နား တော် မူ ကြောင်း ကို သူ တို့ အား ပြော ပြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ သူ သည် ထွက် သွား ၍ မိ မိ အ ပေါ် ယေ ရှု ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို ဒေ ကာ ပေါ လိ နယ် ၌ ပြော ကြား သ ဖြင့် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် အံ့ ဩ ကြ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် လှေ ဖြင့် တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ပြန် ၍ ကူး တော် မူ ရာ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် အ ထံ တော် သို့ စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ပင် လယ် ကမ်း နား တွင် ရှိ နေ တော် မူ စဉ်၊ ^၂၂ ယာ ဣ ရု အ မည် ရှိ သော ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ တစ် ဦး သည် ရောက် လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို မြင် လျှင် ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ကာ၊ ^၂၃ “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ မီး ငယ် သည် သေ လု နီး ပါး ဖြစ် နေ ပါ ၏။ သူ သည် ရော ဂါ ပျောက် ကင်း လျက် အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ မည့် အ ကြောင်း ကြွ လာ ၍ သူ့ အ ပေါ် လက် တော် ကို တင် တော် မူ ပါ” ဟု အ နူး အ ညွတ် တောင်း ပန် လေ ၏။ ^၂၄ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် သူ နှင့် အ တူ လိုက် သွား တော် မူ ၏။ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် လည်း နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ မိ ကြ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး သွေး သွန် ရော ဂါ စွဲ ကပ် ၍၊ ^၂၆ များ စွာ သော ဆေး ဆ ရာ တို့ ထံ ၌ အ လွန် ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ လျက် မိ မိ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကုန် သုံး စွဲ ခဲ့ သော် လည်း မည် သည့် အ ကျိုး မျှ မ ရှိ သည် သာ မ က ရော ဂါ ပို ၍ ဆိုး ရွား လာ သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည်၊ ^{၂၇-၂၈} ယေ ရှု အ ကြောင်း ကို ကြား ၍ “ကိုယ် တော် ၏ ဝတ် ရုံ တော် ကို တို့ ထိ ရ လျှင် ပင် ရော ဂါ ပျောက် ကင်း လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကြား မှ ကိုယ် တော် ၏ နောက် တော် သို့ လာ ပြီး ဝတ် ရုံ တော် ကို တို့ ထိ လေ ၏။ ^၂၉ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ခံ စား ရ သော သွေး သွန် ခြင်း သည် ရပ် သွား သ ဖြင့် သူ သည် ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ ပျောက် ကင်း သွား ကြောင်း မိ မိ ကိုယ် ခန္ဓာ ၌ ခံ စား သိ ရှိ ရ ၏။

^၃၀ ယေ ရှု သည် မိ မိ ထံ မှ တန် ခိုး ထွက် သည် ကို ချက် ချင်း သိ တော် မူ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် ဘက် သို့ လှည့် ကြည့် ကာ “ငါ့ ဝတ် ရုံ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၃၁ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “ကိုယ် တော် ကို တိုး ဝှေ့ နေ ကြ သည့် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို မြင် တော် မူ ပါ လျက် နှင့် ‘ငါ့ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း’ ဟူ ၍ မေး တော် မူ ရ ပါ သ လော” ဟု ကိုယ် တော် အား လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၂ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ထို သို့ ပြု သော သူ ကို တွေ့ မြင် ရန် ပတ် ပတ် လည် သို့ ကြည့် ရှု တော် မူ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး သည် မိ မိ ၌ မည် သို့ ဖြစ် ခဲ့ သည် ကို သိ သ ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ရှေ့ တော် သို့ လာ ၍ ပျပ် ဝပ် ကာ ဟုတ် မှန် သည့် အ တိုင်း အ ကုန် အ စင် လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၃၄ ကိုယ် တော် က လည်း “သ မီး၊ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ။ ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား ၍ သင် ၏ ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ နှင့် ကင်း လွတ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၅ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ ၏ အိမ် မှ လူ တို့ သည် ရောက် လာ ၍ “သင် ၏ သ မီး သေ ဆုံး သွား ပါ ပြီ။ ဆ ရာ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆက် ၍ နှောင့် ယှက် နေ ဦး မည် နည်း” ဟု ပြော ကြ ၏။ ^၃၆ သို့ သော် ယေ ရှု သည် ထို စ ကား ကို ဂ ရု မ ပြု ဘဲ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို စ ကား ကို ကြား လျှင်'။ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ အား “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၇ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယာ ကုပ် ၏ ညီ ယော ဟန် တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ့ ကို မျှ မိ မိ နှင့် အ တူ လိုက် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ ^၃၈ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ ၏ အိမ် သို့ သူ တို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ လူ တို့ သည် ရုတ် ရုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လျက် ကျယ် လောင် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ ကြ သည် ကို ကိုယ် တော် မြင် တော် မူ လျှင်၊ ^၃၉ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် ရုတ် ရုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လျက် ငို ကြွေး နေ ကြ သ နည်း။ သူ ငယ် မ သည် သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် ပျော် နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ၏” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၀ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လှောင် ပြောင် ရယ် မော ကြ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကို အ ပြင် သို့ ထွက် စေ ပြီး လျှင် သူ ငယ် မ ၏ မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် တို့ အ ပြင် မိ မိ နှင့် အ တူ ပါ လာ သော သူ တို့ ကို သာ ခေါ် ၍ သူ ငယ် မ ရှိ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'လျောင်း'။ ရာ သို့ ဝင် တော် မူ ၏။ ^၄၁ ထို့ နောက် သူ ငယ် မ ၏ လက် ကို ကိုင် လျက် “တ လိ သ ကု မိ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ၎င်း ၏ အ ဓိပ္ပါယ် မှာ “မိန်း က လေး၊ သင့် အား ငါ ဆို မည်။ ထ လော့” ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ^၄၂ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် မိန်း က လေး သည် ထ ၍ လမ်း လျှောက် လေ ၏။ သူ သည် အသက် တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် အ ရွယ် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် အ လွန် အံ့ ဩ ၍ မိန်း မော တွေ ဝေ ကြ ၏။ ^၄၃ ကိုယ် တော် က လည်း မည် သူ မျှ ဤ အ ကြောင်း ကို မ သိ စေ ရန် သူ တို့ အား တင်း ကျပ် စွာ မိန့် မှာ တော် မူ ပြီး လျှင် သူ့ အား စား စ ရာ ပေး ရန် မိန့် တော် မူ ၏။

5

¹ They came to the other side of the sea, into the country of the Gadarenes. ² When he had come out of the boat, immediately a man with an unclean spirit met him out of the tombs. ³ He lived in the tombs. Nobody could bind him any more, not even with chains, ⁴ because he had been often bound with fetters and chains, and the chains had been torn apart by him, and the fetters broken in pieces. Nobody had the strength to tame him. ⁵ Always, night and day, in the tombs and in the mountains, he was crying out, and cutting himself with stones.

⁶ When he saw Jesus from afar, he ran and bowed down to him, ⁷ and crying out with a loud voice, he said, “What have I to do with you, Jesus, you Son of the Most High God? I adjure you by God, don’t torment me.” ⁸ For he said to him, “Come out of the man, you unclean spirit!” ⁹ He asked him, “What is your name?” He said to him, “My name is Legion, for we are many.” ¹⁰ He begged him much that he would not send them away out of the country.

¹¹ Now on the mountainside there was a great herd of pigs feeding. ¹² All the demons begged him, saying, “Send us into the pigs, that we may enter into them.” ¹³ At once Jesus gave them permission. The unclean spirits came out and entered into the pigs. The herd of about two thousand rushed down the steep bank into the sea, and they were drowned in the sea.

¹⁴ Those who fed the pigs fled, and told it in the city and in the country. The people came to see what it was that had happened. ¹⁵ They came to Jesus, and saw him who had been possessed by demons sitting, clothed, and in his right mind, even him who had the legion; and they were afraid. ¹⁶ Those who saw it declared to them what happened to him who was possessed by demons, and about the pigs. ¹⁷ They began to beg him to depart from their region.

¹⁸ As he was entering into the boat, he who had been possessed by demons begged him that he might be with him. ¹⁹ He didn’t allow him, but said to him, “Go to your house, to your friends, and tell them what great things the Lord has done for you and how he had mercy on you.” ²⁰ He went his way, and began to proclaim in Decapolis how Jesus had done great things for him, and everyone marveled.

²¹ When Jesus had crossed back over in the boat to the other side, a great multitude was gathered to him; and he was by the sea. ²² Behold, one of the rulers of the synagogue, Jairus by name, came; and seeing him, he fell at his feet ²³ and begged him much, saying, “My little daughter is at the point of death. Please come and lay your hands on her, that she may be made healthy, and live.” ²⁴ He went with him, and a great multitude followed him, and they pressed upon him on all sides.

²⁵ A certain woman who had a discharge of blood for twelve years, ²⁶ and had suffered many things by many physicians, and had spent all that she had, and was no better, but rather grew worse, ²⁷ having heard the things concerning Jesus, came up behind him in the crowd and touched his clothes. ²⁸ For she said, “If I just touch his clothes, I will be made well.” ²⁹ Immediately the flow of her blood was dried up, and she felt in her body that she was healed of her affliction.

³⁰ Immediately Jesus, perceiving in himself that the power had gone out from him, turned around in the crowd and asked, “Who touched my clothes?” ³¹ His disciples said to him, “You see the multitude pressing against you, and you say, ‘Who touched me?’ ” ³² He looked around to see her who had done this thing. ³³ But the woman, fearing and trembling, knowing what had been done to her, came and fell down before him, and told him all the truth. ³⁴ He said to her, “Daughter, your faith has made you well. Go in peace, and be cured of your disease.”

 

³⁵ While he was still speaking, people came from the synagogue ruler’s house, saying, “Your daughter is dead. Why bother the Teacher any more?” ³⁶ But Jesus, when he heard the message spoken, immediately said to the ruler of the synagogue, “Don’t be afraid, only believe.”

 

³⁷ He allowed no one to follow him except Peter, James, and John the brother of James. ³⁸ He came to the synagogue ruler’s house, and he saw an uproar, weeping, and great wailing. ³⁹ When he had entered in, he said to them, “Why do you make an uproar and weep? The child is not dead, but is asleep.” ⁴⁰ They ridiculed him. But he, having put them all out, took the father of the child, her mother, and those who were with him, and went in where the child was lying. ⁴¹ Taking the child by the hand, he said to her, “Talitha cumi!” which means, being interpreted, “Girl, I tell you, get up!” ⁴² Immediately the girl rose up and walked, for she was twelve years old. They were amazed with great amazement. ⁴³ He strictly ordered them that no one should know this, and commanded that something should be given to her to eat.