၄၈

^၁ ထို့ နောက် တွင် တစ် စုံ တစ် ဦး က ယော သပ် အား “သ ခင် ၏ ဖ ခင် သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် နေ ၏” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် မိ မိ သား နှစ် ယောက် ဖြစ် သော မ နာ ရှေ နှင့် ဧ ဖ ရိမ် ကို မိ မိ နှင့် အ တူ ဖ ခင် ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား လေ ၏။ ^၂ တစ် စုံ တစ် ဦး က ယာ ကုပ် အား “သင့် သား ယော သပ် သည် သင့် ထံ သို့ ရောက် လာ ပါ ပြီ” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး သည် အား တင်း ၍ ခု တင် ပေါ် တွင် ထ ထိုင် လေ ၏။

^၃ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် က ယော သပ် အား “အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ခါ နာန် ပြည်၊ လု ဇ မြို့ ၌ ငါ့ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ၍ ငါ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လျက်၊ ^၄ ‘ငါ သည် သင့် ကို တိုး ပွား များ ပြား စေ ၍ လူ အ လုံး အ ရင်း ဖြစ် စေ မည်။ ဤ ပြည် ကို နောင် လာ မည့် သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား အ စဉ် အ မြဲ ပိုင် ဆိုင် ရာ အ ဖြစ် ငါ ပေး မည်’ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ ၏။ ^၅ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ငါ မ ရောက် လာ မီ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သင် ရ နှင့် သော သား နှစ် ယောက် သည် ငါ့ သား များ ဖြစ် ၏။ ဧ ဖ ရိမ် နှင့် မ နာ ရှေ သည် ရု ဗင် နှင့် ရှိ မောင် ကဲ့ သို့ ငါ့ သား များ ဖြစ် ရ မည်။ ^၆ သူ တို့ နောက် မှ သင် ရ သော သား သ မီး များ ကား သင် ၏ သား သ မီး များ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ မွေ ကို မိ မိ အစ် ကို တို့ အ မည် ဖြင့် သ မုတ် ရ မည်။

^၇ ငါ သည် ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် မှ ပြန် လာ ပြီး ခါ နာန် ပြည် သို့ အ ပြန် လမ်း ၌ ဧ ဖ ရတ် အ ရပ် သို့ ရောက် ရန် အ လှမ်း ဝေး သို့ မ ဟုတ် ‘နှစ် နာ ရီ ခ ရီး အ ကွာ အ ဝေး ခန့်’။ သေး သော နေ ရာ တွင် ရာ ခေ လ သည် ငါ့ မျက် စိ ရှေ့ မှာ ပင် သေ ဆုံး ၍ သူ့ ကို ဧ ဖ ရတ် အ ရပ် (ဗက် လင် မြို့) သို့ သွား ရာ လမ်း ၌ သင်္ဂြိုဟ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၈ အစ္စ ရေး သည် ယော သပ် ၏ သား တို့ ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ တို့ ကား မည် သူ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၉ ယော သပ် က “သူ တို့ သည် ဤ ပြည် ၌ အ ကျွန်ုပ် အား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ သား များ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဖ ခင် အား ပြန် ဖြေ ၏။ အစ္စ ရေး က “သူ တို့ ကို ငါ့ နား သို့ ခေါ် လာ လော့။ သူ တို့ ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၀ အစ္စ ရေး သည် အ သက် ကြီး သော ကြောင့် မျက် စိ မှုန် ၍ မ မြင် နိုင် ပေ။ ထို ကြောင့် ယော သပ် သည် သူ ၏ သား တို့ ကို အစ္စ ရေး အ နီး သို့ ခေါ် လာ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး သည် ယော သပ် ၏ သား တို့ ကို နမ်း ပြီး ပွေ့ ဖက် လေ ၏။ ^၁၁ အစ္စ ရေး က ယော သပ် အား “သင် ၏ မျက် နှာ ကို တွေ့ မြင် ရ လိမ့် မည် ဟု ငါ မ ထင် ခဲ့ ပေ။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် ၏ သား သ မီး တို့ ကို ပင် ငါ့ ကို တွေ့ မြင် ခွင့် ပေး တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၂ ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ သား တို့ ကို ဖ ခင် ၏ ဒူး ကြား မှ ထုတ် ပြီး လျှင် မြေ မှာ ပျပ် ဝပ် လေ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ သား နှစ် ယောက် ကို ယူ ၍ မိ မိ လက် ယာ ဘက် ၌ ရှိ သော ဧ ဖ ရိမ် ကို အစ္စ ရေး ၏ လက် ဝဲ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ လက် ဝဲ ဘက် ၌ ရှိ သော မ နာ ရှေ ကို အစ္စ ရေး ၏ လက် ယာ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း ချဉ်း ကပ် စေ ၏။ ^၁၄ ဧ ဖ ရိမ် သည် သား အ ငယ် ဖြစ် သော် လည်း အစ္စ ရေး သည် မိ မိ လက် ယာ လက် ကို ဆန့် ၍ ဧ ဖ ရိမ် ၏ ‌ခေါင်း ပေါ် သို့ တင် ၏။ မ နာ ရှေ သည် သား ဦး ဖြစ် သော် လည်း အစ္စ ရေး သည် မိ မိ လက် ကို ကြက် ခြေ ခတ် ၍ မိ မိ ၏ လက် ဝဲ လက် ကို မ နာ ရှေ ခေါင်း ပေါ် သို့ တင် ၏။

^၁၅ အစ္စ ရေး သည် ယော သပ် အား ကောင်း ချီး ပေး လျက် “ငါ ၏ အ ဖ အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇာက် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် ၌ အ သက် ရှင် လျှောက် လှမ်း ခဲ့ ၏။ ထို ဘု ရား သ ခင် တည်း ဟူ သော ငါ ၏ အ သက် တာ တစ် ခု လုံး တွင် ယ နေ့ တိုင် အောင် ငါ ၏ သိုး ထိန်း ဖြစ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ ^၁၆ ဘေး အန္တ ရာယ် အ ပေါင်း မှ ငါ့ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ သော ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဤ သူ ငယ် တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ သူ တို့ ကို ငါ ၏ အ မည် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ဖ ခင် တို့ ဖြစ် သော အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇက် တို့ ၏ အ မည် ဖြင့် လည်း ကောင်း မှည့် ခေါ် ပါ စေ သော။ သူ တို့ သည် မြေ ကြီး ပေါ် ၌ အ လွန် ပွား များ ကြ ပါ စေ သော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၇ ဖ ခင် သည် လက် ယာ လက် ကို ဧ ဖ ရိမ် ၏ ခေါင်း ပေါ် ၌ တင် သည် ကို ယော သပ် မြင် သော အ ခါ ဘ ဝင် မ ကျ သ ဖြင့် ဧ ဖ ရိမ် ၏ ခေါင်း ပေါ် မှ မ နာ ရှေ ၏ ခေါင်း ပေါ် သို့ ရွှေ့ ရန် ဖ ခင် ၏ လက် ကို ကိုင် ၍၊ ^၁၈ ယော သပ် က ဖ ခင် အား “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ အ ဖေ။ ဤ တစ် ယောက် သည် သား ဦး ဖြစ် ပါ ၏။ အ ဖေ ၏ လက် ယာ လက် ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် ၌ တင် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ သို့ သော် ဖ ခင် သည် ငြင်း ဆန် လျက် “ငါ သိ ၏ ငါ့ သား။ ငါ သိ ၏။ သူ သည် လူ မျိုး တစ် မျိုး ဖြစ် လာ မည်။ ကြီး မြတ် သော သူ လည်း ဖြစ် လာ မည်။ သို့ သော် ညီ သည် အစ် ကို ထက် ကြီး မြတ် ၍ ညီ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် သည် လူ မျိုး များ စွာ ဖြစ် လာ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ တစ် ဖန် ထို နေ့ ၌ အစ္စ ရေး သည် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လျက် “‘ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ဧ ဖ ရိမ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မ နာ ရှေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ စေ သော’ ဟူ ၍ မြွက် ဆို ကာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သင် တို့ ကို အ စွဲ ပြု ၍ ကောင်း ချီး ပေး ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို သို့ အစ္စ ရေး သည် ဧ ဖ ရိမ် ကို မ နာ ရှေ ၏ ရှေ့ ၌ နေ ရာ ချ လေ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် အစ္စ ရေး က ယော သပ် အား “ငါ သေ တော့ မည်။ သို့ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၍ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ပြည် သို့ သင် တို့ ကို ပြန် လည် ပို့ ဆောင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၂၂ ငါ့ ဓား၊ ငါ့ လေး ဖြင့် အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ လက် ထဲ မှ ငါ သိမ်း ယူ ခဲ့ သော မြေ ကို ငါ သည် သင် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ထက် သင့် ကို ဝေ စု တစ် စု သို့ မ ဟုတ် ‘တောင် စောင်း တစ် ခု’။ ပို ပေး ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

48

¹ After these things, someone said to Joseph, “Behold, your father is sick.” He took with him his two sons, Manasseh and Ephraim. ² Someone told Jacob, and said, “Behold, your son Joseph comes to you,” and Israel strengthened himself, and sat on the bed.

³ Jacob said to Joseph, “God Almighty appeared to me at Luz in the land of Canaan, and blessed me, ⁴ and said to me, ‘Behold, I will make you fruitful, and multiply you, and I will make of you a company of peoples, and will give this land to your offspring after you for an everlasting possession.’ ⁵ Now your two sons, who were born to you in the land of Egypt before I came to you into Egypt, are mine; Ephraim and Manasseh, even as Reuben and Simeon, will be mine. ⁶ Your offspring, whom you become the father of after them, will be yours. They will be called after the name of their brothers in their inheritance.

⁷ As for me, when I came from Paddan, Rachel died beside me in the land of Canaan on the way, when there was still some distance to come to Ephrath, and I buried her there on the way to Ephrath (also called Bethlehem).”

⁸ Israel saw Joseph’s sons, and said, “Who are these?” ⁹ Joseph said to his father, “They are my sons, whom God has given me here.” He said, “Please bring them to me, and I will bless them.” ¹⁰ Now the eyes of Israel were dim for age, so that he couldn’t see well. Joseph brought them near to him; and he kissed them, and embraced them. ¹¹ Israel said to Joseph, “I didn’t think I would see your face, and behold, God has let me see your offspring also.”

¹² Joseph brought them out from between his knees, and he bowed himself with his face to the earth. ¹³ Joseph took them both, Ephraim in his right hand toward Israel’s left hand, and Manasseh in his left hand toward Israel’s right hand, and brought them near to him. ¹⁴ Israel stretched out his right hand, and laid it on Ephraim’s head, who was the younger, and his left hand on Manasseh’s head, guiding his hands knowingly, for Manasseh was the firstborn.

¹⁵ He blessed Joseph, and said, “The God before whom my fathers Abraham and Isaac walked, the God who has fed me all my life long to this day, ¹⁶ the angel who has redeemed me from all evil, bless the lads, and let my name be named on them, and the name of my fathers Abraham and Isaac. Let them grow into a multitude upon the earth.”

¹⁷ When Joseph saw that his father laid his right hand on the head of Ephraim, it displeased him. He held up his father’s hand, to remove it from Ephraim’s head to Manasseh’s head. ¹⁸ Joseph said to his father, “Not so, my father, for this is the firstborn. Put your right hand on his head.” ¹⁹ His father refused, and said, “I know, my son, I know. He also will become a people, and he also will be great. However, his younger brother will be greater than he, and his offspring will become a multitude of nations.” ²⁰ He blessed them that day, saying, “Israel will bless in you, saying, ‘God make you as Ephraim and as Manasseh’ ” He set Ephraim before Manasseh.

²¹ Israel said to Joseph, “Behold, I am dying, but God will be with you, and bring you again to the land of your fathers. ²² Moreover I have given to you one portion above your brothers, which I took out of the hand of the Amorite with my sword and with my bow.”

၄၈

^၁ ထို့ နောက် တွင် တစ် စုံ တစ် ဦး က ယော သပ် အား “သ ခင် ၏ ဖ ခင် သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် နေ ၏” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် မိ မိ သား နှစ် ယောက် ဖြစ် သော မ နာ ရှေ နှင့် ဧ ဖ ရိမ် ကို မိ မိ နှင့် အ တူ ဖ ခင် ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား လေ ၏။ ^၂ တစ် စုံ တစ် ဦး က ယာ ကုပ် အား “သင့် သား ယော သပ် သည် သင့် ထံ သို့ ရောက် လာ ပါ ပြီ” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး သည် အား တင်း ၍ ခု တင် ပေါ် တွင် ထ ထိုင် လေ ၏။

^၃ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် က ယော သပ် အား “အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ခါ နာန် ပြည်၊ လု ဇ မြို့ ၌ ငါ့ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ၍ ငါ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လျက်၊ ^၄ ‘ငါ သည် သင့် ကို တိုး ပွား များ ပြား စေ ၍ လူ အ လုံး အ ရင်း ဖြစ် စေ မည်။ ဤ ပြည် ကို နောင် လာ မည့် သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား အ စဉ် အ မြဲ ပိုင် ဆိုင် ရာ အ ဖြစ် ငါ ပေး မည်’ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ ၏။ ^၅ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ငါ မ ရောက် လာ မီ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သင် ရ နှင့် သော သား နှစ် ယောက် သည် ငါ့ သား များ ဖြစ် ၏။ ဧ ဖ ရိမ် နှင့် မ နာ ရှေ သည် ရု ဗင် နှင့် ရှိ မောင် ကဲ့ သို့ ငါ့ သား များ ဖြစ် ရ မည်။ ^၆ သူ တို့ နောက် မှ သင် ရ သော သား သ မီး များ ကား သင် ၏ သား သ မီး များ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ မွေ ကို မိ မိ အစ် ကို တို့ အ မည် ဖြင့် သ မုတ် ရ မည်။

^၇ ငါ သည် ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် မှ ပြန် လာ ပြီး ခါ နာန် ပြည် သို့ အ ပြန် လမ်း ၌ ဧ ဖ ရတ် အ ရပ် သို့ ရောက် ရန် အ လှမ်း ဝေး သို့ မ ဟုတ် ‘နှစ် နာ ရီ ခ ရီး အ ကွာ အ ဝေး ခန့်’။ သေး သော နေ ရာ တွင် ရာ ခေ လ သည် ငါ့ မျက် စိ ရှေ့ မှာ ပင် သေ ဆုံး ၍ သူ့ ကို ဧ ဖ ရတ် အ ရပ် (ဗက် လင် မြို့) သို့ သွား ရာ လမ်း ၌ သင်္ဂြိုဟ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၈ အစ္စ ရေး သည် ယော သပ် ၏ သား တို့ ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ တို့ ကား မည် သူ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၉ ယော သပ် က “သူ တို့ သည် ဤ ပြည် ၌ အ ကျွန်ုပ် အား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ သား များ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဖ ခင် အား ပြန် ဖြေ ၏။ အစ္စ ရေး က “သူ တို့ ကို ငါ့ နား သို့ ခေါ် လာ လော့။ သူ တို့ ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၀ အစ္စ ရေး သည် အ သက် ကြီး သော ကြောင့် မျက် စိ မှုန် ၍ မ မြင် နိုင် ပေ။ ထို ကြောင့် ယော သပ် သည် သူ ၏ သား တို့ ကို အစ္စ ရေး အ နီး သို့ ခေါ် လာ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး သည် ယော သပ် ၏ သား တို့ ကို နမ်း ပြီး ပွေ့ ဖက် လေ ၏။ ^၁၁ အစ္စ ရေး က ယော သပ် အား “သင် ၏ မျက် နှာ ကို တွေ့ မြင် ရ လိမ့် မည် ဟု ငါ မ ထင် ခဲ့ ပေ။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် ၏ သား သ မီး တို့ ကို ပင် ငါ့ ကို တွေ့ မြင် ခွင့် ပေး တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၂ ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ သား တို့ ကို ဖ ခင် ၏ ဒူး ကြား မှ ထုတ် ပြီး လျှင် မြေ မှာ ပျပ် ဝပ် လေ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ သား နှစ် ယောက် ကို ယူ ၍ မိ မိ လက် ယာ ဘက် ၌ ရှိ သော ဧ ဖ ရိမ် ကို အစ္စ ရေး ၏ လက် ဝဲ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ လက် ဝဲ ဘက် ၌ ရှိ သော မ နာ ရှေ ကို အစ္စ ရေး ၏ လက် ယာ ဘက် သို့ လည်း ကောင်း ချဉ်း ကပ် စေ ၏။ ^၁၄ ဧ ဖ ရိမ် သည် သား အ ငယ် ဖြစ် သော် လည်း အစ္စ ရေး သည် မိ မိ လက် ယာ လက် ကို ဆန့် ၍ ဧ ဖ ရိမ် ၏ ‌ခေါင်း ပေါ် သို့ တင် ၏။ မ နာ ရှေ သည် သား ဦး ဖြစ် သော် လည်း အစ္စ ရေး သည် မိ မိ လက် ကို ကြက် ခြေ ခတ် ၍ မိ မိ ၏ လက် ဝဲ လက် ကို မ နာ ရှေ ခေါင်း ပေါ် သို့ တင် ၏။

^၁၅ အစ္စ ရေး သည် ယော သပ် အား ကောင်း ချီး ပေး လျက် “ငါ ၏ အ ဖ အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇာက် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် ၌ အ သက် ရှင် လျှောက် လှမ်း ခဲ့ ၏။ ထို ဘု ရား သ ခင် တည်း ဟူ သော ငါ ၏ အ သက် တာ တစ် ခု လုံး တွင် ယ နေ့ တိုင် အောင် ငါ ၏ သိုး ထိန်း ဖြစ် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ ^၁၆ ဘေး အန္တ ရာယ် အ ပေါင်း မှ ငါ့ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ သော ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဤ သူ ငယ် တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ သူ တို့ ကို ငါ ၏ အ မည် ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ငါ့ ဖ ခင် တို့ ဖြစ် သော အာ ဗြ ဟံ နှင့် ဣ ဇက် တို့ ၏ အ မည် ဖြင့် လည်း ကောင်း မှည့် ခေါ် ပါ စေ သော။ သူ တို့ သည် မြေ ကြီး ပေါ် ၌ အ လွန် ပွား များ ကြ ပါ စေ သော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၇ ဖ ခင် သည် လက် ယာ လက် ကို ဧ ဖ ရိမ် ၏ ခေါင်း ပေါ် ၌ တင် သည် ကို ယော သပ် မြင် သော အ ခါ ဘ ဝင် မ ကျ သ ဖြင့် ဧ ဖ ရိမ် ၏ ခေါင်း ပေါ် မှ မ နာ ရှေ ၏ ခေါင်း ပေါ် သို့ ရွှေ့ ရန် ဖ ခင် ၏ လက် ကို ကိုင် ၍၊ ^၁၈ ယော သပ် က ဖ ခင် အား “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ အ ဖေ။ ဤ တစ် ယောက် သည် သား ဦး ဖြစ် ပါ ၏။ အ ဖေ ၏ လက် ယာ လက် ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် ၌ တင် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ သို့ သော် ဖ ခင် သည် ငြင်း ဆန် လျက် “ငါ သိ ၏ ငါ့ သား။ ငါ သိ ၏။ သူ သည် လူ မျိုး တစ် မျိုး ဖြစ် လာ မည်။ ကြီး မြတ် သော သူ လည်း ဖြစ် လာ မည်။ သို့ သော် ညီ သည် အစ် ကို ထက် ကြီး မြတ် ၍ ညီ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် သည် လူ မျိုး များ စွာ ဖြစ် လာ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ တစ် ဖန် ထို နေ့ ၌ အစ္စ ရေး သည် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လျက် “‘ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ဧ ဖ ရိမ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မ နာ ရှေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ စေ သော’ ဟူ ၍ မြွက် ဆို ကာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သင် တို့ ကို အ စွဲ ပြု ၍ ကောင်း ချီး ပေး ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို သို့ အစ္စ ရေး သည် ဧ ဖ ရိမ် ကို မ နာ ရှေ ၏ ရှေ့ ၌ နေ ရာ ချ လေ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် အစ္စ ရေး က ယော သပ် အား “ငါ သေ တော့ မည်။ သို့ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၍ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ပြည် သို့ သင် တို့ ကို ပြန် လည် ပို့ ဆောင် တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၂၂ ငါ့ ဓား၊ ငါ့ လေး ဖြင့် အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ လက် ထဲ မှ ငါ သိမ်း ယူ ခဲ့ သော မြေ ကို ငါ သည် သင် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ထက် သင့် ကို ဝေ စု တစ် စု သို့ မ ဟုတ် ‘တောင် စောင်း တစ် ခု’။ ပို ပေး ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

48

¹ After these things, someone said to Joseph, “Behold, your father is sick.” He took with him his two sons, Manasseh and Ephraim. ² Someone told Jacob, and said, “Behold, your son Joseph comes to you,” and Israel strengthened himself, and sat on the bed.

³ Jacob said to Joseph, “God Almighty appeared to me at Luz in the land of Canaan, and blessed me, ⁴ and said to me, ‘Behold, I will make you fruitful, and multiply you, and I will make of you a company of peoples, and will give this land to your offspring after you for an everlasting possession.’ ⁵ Now your two sons, who were born to you in the land of Egypt before I came to you into Egypt, are mine; Ephraim and Manasseh, even as Reuben and Simeon, will be mine. ⁶ Your offspring, whom you become the father of after them, will be yours. They will be called after the name of their brothers in their inheritance.

⁷ As for me, when I came from Paddan, Rachel died beside me in the land of Canaan on the way, when there was still some distance to come to Ephrath, and I buried her there on the way to Ephrath (also called Bethlehem).”

⁸ Israel saw Joseph’s sons, and said, “Who are these?” ⁹ Joseph said to his father, “They are my sons, whom God has given me here.” He said, “Please bring them to me, and I will bless them.” ¹⁰ Now the eyes of Israel were dim for age, so that he couldn’t see well. Joseph brought them near to him; and he kissed them, and embraced them. ¹¹ Israel said to Joseph, “I didn’t think I would see your face, and behold, God has let me see your offspring also.”

¹² Joseph brought them out from between his knees, and he bowed himself with his face to the earth. ¹³ Joseph took them both, Ephraim in his right hand toward Israel’s left hand, and Manasseh in his left hand toward Israel’s right hand, and brought them near to him. ¹⁴ Israel stretched out his right hand, and laid it on Ephraim’s head, who was the younger, and his left hand on Manasseh’s head, guiding his hands knowingly, for Manasseh was the firstborn.

¹⁵ He blessed Joseph, and said, “The God before whom my fathers Abraham and Isaac walked, the God who has fed me all my life long to this day, ¹⁶ the angel who has redeemed me from all evil, bless the lads, and let my name be named on them, and the name of my fathers Abraham and Isaac. Let them grow into a multitude upon the earth.”

¹⁷ When Joseph saw that his father laid his right hand on the head of Ephraim, it displeased him. He held up his father’s hand, to remove it from Ephraim’s head to Manasseh’s head. ¹⁸ Joseph said to his father, “Not so, my father, for this is the firstborn. Put your right hand on his head.” ¹⁹ His father refused, and said, “I know, my son, I know. He also will become a people, and he also will be great. However, his younger brother will be greater than he, and his offspring will become a multitude of nations.” ²⁰ He blessed them that day, saying, “Israel will bless in you, saying, ‘God make you as Ephraim and as Manasseh’ ” He set Ephraim before Manasseh.

²¹ Israel said to Joseph, “Behold, I am dying, but God will be with you, and bring you again to the land of your fathers. ²² Moreover I have given to you one portion above your brothers, which I took out of the hand of the Amorite with my sword and with my bow.”