၆

^၁ တစ် နေ့ သော ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဂျုံ ခင်း များ ကို ဖြတ် လျက် ကြွ တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ သည် ဂျုံ နှံ များ ကို ဆွတ် ခူး ၍ လက် နှင့် ပွတ် နယ် ပြီး စား ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က “သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ပြု ခွင့် မ ရှိ သော အ ရာ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြု ကြ သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃ ယေ ရှု က လည်း “ဒါ ဝိဒ် သည် သူ မှ စ ၍ သူ နှင့် အ တူ ရှိ‌ သော သူ တို့ ဆာ လောင် ကြ သော အ ခါ မည် သည့် အ ရာ ပြု ခဲ့ သည် ကို သင် တို့ မ ဖတ် ဖူး ကြ သ လော။ ^၄ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် သို့ ဝင် ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ မှ တစ် ပါး အ ခြား မည် သူ မျှ စား ခွင့် မ ရှိ သော ရှေ့ တော် မုန့် ကို ယူ စား ပြီး လျှင် သူ နှင့် အ တူ ရှိ‌ သော သူ တို့ ကို လည်း ပေး ခဲ့ ၏” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၅ “လူ့ သား သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ အ ခြား သော ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ သို့ ဝင် ၍ သွန် သင် တော် မူ ၏။ ထို နေ ရာ ၌ လက် ယာ လက် သေ သော သူ တစ် ဦး လည်း ရှိ ၏။ ^၇ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စွပ် စွဲ စ ရာ အ ကြောင်း တွေ့ ရှိ နိုင် ရန် အ တွက် ကိုယ် တော် သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ အ နာ ရော ဂါ ငြိမ်း စေ မည်၊ မ ငြိမ်း စေ မည် ကို စောင့် ကြည့် နေ ကြ ၏။

^၈ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ တွေး တော ကြံ စည် မှု များ ကို သိ တော် မူ သ ဖြင့် လက် သေ သော သူ အား “ထ ၍ အား လုံး ရှေ့ ၌ မတ် တတ် ရပ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ သူ သည် ထ ၍ မတ် တတ် ရပ် လေ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ထို သူ တို့ အား “သင် တို့ ကို ငါ မေး မည်။ တ ရား တော် အ ရ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု အပ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် ဆိုး‌ သော အ မှု ကို ပြု အပ် သ လော။ အ သက် ကို ကယ် အပ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် ဖျက် ဆီး အပ် သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ပတ် ပတ် လည် ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီး လက် တစ် ဖက် သေ သော သူ အား “သင် ၏ လက် ကို ဆန့် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သူ သည် လည်း ဆန့် လိုက် ရာ သူ ၏ လက် သည် အ ကောင်း ပ က တိ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ခြား တစ် ဘက် ကဲ့ သို့ အ ကောင်း ပ က တိ'။ ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ဒေါ သ စိတ် မွှန် ၍ ယေ ရှု အား မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ကြ ၏။

^၁၂ ထို နေ့ ရက် များ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဆု တောင်း ရန် တောင် ပေါ် သို့ ကြွ ၍ ဘု ရား သ ခင် ထံ တစ် ည လုံး ဆု တောင်း လျက် နေ တော် မူ ၏။ ^၁၃ မိုး လင်း သော အ ခါ တ ပည့် တော် များ ကို ခေါ် ၍ ထို သူ တို့ အ ထဲ မှ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို ရွေး ကောက် ပြီး လျှင် တ မန် တော် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် သ မုတ် တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ မှာ၊ ^၁၄ ပေ တ ရု ဟု ကိုယ် တော် မှည့် ခေါ် ထား သော ရှိ မုန် နှင့် သူ ၏ ညီ အန္ဒြေ၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန်၊ ဖိ လိပ္ပု နှင့် ဗာ သော လ မဲ၊ ^၁၅ မဿဲ နှင့်‌ သော မ၊ အာ လ ဖဲ ၏ သား ယာ ကုပ် နှင့် မျိုး ချစ် ပုဂ္ဂိုလ် ဟု ခေါ် ကြ သော ရှိ မုန်၊ ^၁၆ ယာ ကုပ် ၏ သား ယု ဒ နှင့် သစ္စာ ဖောက် သော သူ ဖြစ် သွား သည့် ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် တို့ ဖြစ် ကြ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ တောင် ပေါ် မှ ကြွ ဆင်း လာ ၍ မြေ ပြန့် အ ရပ် တွင် ရပ် တော် မူ ၏။ ထို နေ ရာ ၌ တ ပည့် တော် တို့ ၏ အ စု အ ဝေး ကြီး မှ စ ၍ ယု ဒ နယ် အ ရပ် ရပ် တို့ နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ လည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ရှိ တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ မှ လည်း ကောင်း လာ ကြ သော လူ အ မြောက် အ မြား ရှိ ကြ ၏။ ^၁၈ သူ တို့ သည် တ ရား တော် ကို ကြား နာ ရန် နှင့် မိ မိ တို့ ရော ဂါ များ ငြိမ်း စေ‌ ခြင်း ကို ခံ ယူ ရန် ရောက် လာ သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ညစ် ညူး သော နတ် တို့ ၏ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ခံ ရ သော သူ များ သည် လည်း အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လာ ကြ ၏။ ^၁၉ ကိုယ် တော် ထံ မှ တန် ခိုး တော် ထွက် ၍ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ကျန်း မာ စေ သော ကြောင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို တို့ ထိ နိုင် ရန် ကြိုး စား ကြ ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သော သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၏ နိုင် ငံ ဖြစ် ၏။ ^၂၁ ယ ခု ဆာ လောင် နေ သော သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ဝ ပြော ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ ယ ခု ငို ကြွေး နေ သော သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ရယ် မော ကြ လိမ့် မည်။

^၂၂ လူ့ သား ကြောင့် လူ တို့ သည် သင် တို့ ကို မုန်း တီး သော အ ခါ ၌ လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ကို ဝိုင်း ပယ် ၍ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် ကာ သင် တို့ ၏ နာ မည် ကို ဖျက် သော အ ခါ ၌ လည်း ကောင်း သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ^၂၃ ထို နေ့ ရက် ၌ ဝမ်း မြောက် လျက် က ခုန် ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ သင် တို့ ၏ ဆု လာဘ် သည် ကြီး မား လှ ပေ ၏။ သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ သည် လည်း ပ ရော ဖက် များ ကို ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။

^၂၄ သို့ သော် ချမ်း သာ သော သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ခံ စား ရ မည့် နှစ် သိမ့် မှု ကို ရ ရှိ ကြ ပြီ ဖြစ် ၏။ ^၂၅ ယ ခု ဝ လင် စွာ စား ရ သော သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ဆာ လောင် ကြ လိမ့် မည်။ ယ ခု ရယ် မော သော သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ လျက် ငို ကြွေး ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၆ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သင် တို့ ကို ချီး မွမ်း ကြ သော အ ခါ သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ သည် ပ ရော ဖက် အ တု အ ယောင် များ အ ပေါ် ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။

^၂၇ သို့ သော် ယ ခု နား ထောင် နေ သော သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ သင် တို့ ၏ ရန် သူ များ ကို ချစ် ကြ လော့။ သင် တို့ ကို မုန်း သော သူ တို့ အ ပေါ် ကောင်း စွာ ပြု ကြ လော့။ ^၂၈ သင် တို့ ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ တို့ အား ကောင်း ချီး ပေး ကြ ‌လော့။ သင် တို့ ကို ကဲ့ ရဲ့ ရှုတ် ချ သော သူ တို့ အ တွက် ဆု တောင်း ပေး ကြ လော့။ ^၂၉ သင် ၏ ပါး တစ် ဖက် ကို ရိုက် သော သူ အား နောက် တစ် ဖက် ကို လည်း လှည့် ပေး ဦး လော့။ သင် ၏ ဝတ် ရုံ ကို ယူ သော သူ အား အင်္ကျီ ကို လည်း ယူ ခွင့် ပေး ဦး လော့။ ^၃၀ သင့် ထံ တောင်း‌ သော သူ တိုင်း အား ပေး ကမ်း လော့။ သင့် ပစ္စည်း များ ကို ယူ သွား သော သူ တို့ ထံ မှ ပြန် ၍ မ တောင်း နှင့်။

^၃၁ သင် တို့ သည် သူ တစ် ပါး အား သင် တို့ အ ပေါ် ပြု စေ လို သည့် အ တိုင်း သူ တစ် ပါး အ ပေါ် ပြု ကြ လော့။ ^၃၂ သင် တို့ ကို ချစ် သော သူ တို့ အား သင် တို့ ချစ် လျှင် သင် တို့ ၌ မည် သည့် ဂုဏ် ယူ စ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ပြစ် သား တို့ ပင် လျှင် မိ မိ တို့ အား ချစ် သော သူ တို့ ကို ချစ် ကြ ၏။ ^၃၃ သင် တို့ အ တွက် ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု သော သူ တို့ အ ပေါ် ကောင်း‌ သော အ မှု ကို ပြု လျှင် သင် တို့ ၌ မည် သည့် ဂုဏ် ယူ စ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ပြစ် သား တို့ ပင် လျှင် ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။

^၃၄ ပြန် လည် ရ ရှိ မည် ဟု မျှော် လင့် လျက် သူ တစ် ပါး အား သင် တို့ ချေး ငှား လျှင် သင် တို့ ၌ မည် သည့် ဂုဏ် ယူ စ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ပြစ် သား တို့ ပင် လျှင် မူ လ ပ မာ ဏ အ တိုင်း ပြန် လည် ရ ရှိ ရန် သူ တို့ အ ချင်း ချင်း ချေး ငှား ကြ ၏။ ^၃၅ သို့ သော် သင် တို့ သည် သင် တို့ ၏ ရန် သူ များ ကို ချစ် ကြ လော့။ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု ကြ လော့။ မည် သည့် အ ရာ မျှ ပြန် လည် ရ ရှိ ရန် မ မျှော် လင့် ဘဲ ချေး ငှား ကြ လော့။ ထို သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ ရ ရှိ မည့် ဆု လာဘ် သည် ကြီး မား ၍ သင် တို့ သည် အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား ၏ သား သ မီး များ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထို အ ရှင် သည် ကျေး ဇူး မ သိ သော သူ နှင့် ဆိုး သော သူ တို့ အား လည်း ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ၏။ ^၃၆ သင် တို့ ၏ အ ဖ သည် က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သည့် နည်း တူ သင် တို့ သည် လည်း က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ ကြ လော့။

^၃၇ သူ တစ် ပါး ကို မ စီ ရင် ကြ နှင့်။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သည် လည်း စီ ရင် ခြင်း ကို လုံး ဝ ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ သူ တစ် ပါး ကို အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု မ သတ် မှတ် ကြ နှင့်။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သည် လည်း အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု သတ် မှတ် ခြင်း ကို လုံး ဝ ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ သူ တစ် ပါး ကို ခွင့် လွှတ် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သည် လည်း ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။

^၃၈ ပေး ကမ်း ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ ကို လည်း ပေး ကမ်း လိမ့် မည်။ အ လျှံ ပယ် သိပ် လျက်၊ ခါ လျက်၊ ပြည့် လျှံ အောင် သင် တို့ အိတ် ထဲ သို့ ထည့် ပေး ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ တိုင်း တာ ခြင် တွယ် သည့် စံ နှုန်း အ တိုင်း သင် တို့ အ တွက် တိုင်း တာ ခြင် တွယ် ‌ပေး ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၉ ထို့ နောက် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ တစ် ခု မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “မျက် မ မြင် သည် မျက် မ မြင် ကို လမ်း ပြ နိုင် သ လော။ နှစ် ဦး စ လုံး တွင်း ထဲ သို့ ကျ ကြ လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော။

^၄၀ တ ပည့် သည် ဆ ရာ ထက် မြတ် သည် မ ဟုတ်။ သို့ သော် ပြည့် စုံ စွာ သင် ယူ တတ် မြောက် သော သူ တိုင်း သည် မိ မိ ဆ ရာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။

^၄၁ သင် သည် မိ မိ မျက် စိ ၌ ရှိ သော သစ် တုံး ကို သ တိ မ မူ ဘဲ သင့် ညီ အစ် ကို ၏ မျက် စိ ၌ ရှိ သော သစ် အ မှုန် အ စ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မြင် သ နည်း။ ^၄၂ သင် သည် မိ မိ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် တုံး ကို မ မြင် ဘဲ ‘ညီ အစ် ကို၊ သင် ၏ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် အ မှုန် အ စ ကို ထုတ် ပေး ပါ ရ စေ’ ဟု သင့် ညီ အစ် ကို အား မည် သို့ ပြော နိုင် မည် နည်း။ သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ၊ သင် ၏ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် တုံး ကို ဦး စွာ ထုတ် ပစ် လော့။ ထို အ ခါ သင့် ညီ အစ် ကို ၏ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် အ မှုန် အ စ ကို ထုတ် ပစ် ရန် ရှင်း လင်း စွာ မြင် ရ လိမ့် မည်။

^၄၃ မ‌ ကောင်း သော အ သီး ကို သီး သော ကောင်း သည့် အ ပင် မ ရှိ။ ကောင်း သော အ သီး ကို သီး သော မ ကောင်း သည့် အ ပင် လည်း မ ရှိ။ ^၄၄ အ ပင် တိုင်း ကို ၎င်း ၏ အ သီး အား ဖြင့် သိ ရ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ဆူး ပင် မှ သ ဖန်း သီး ကို ဆွတ် ခူး ၍ မ ရ နိုင်။ ချုံ ပုတ် မှ လည်း စ ပျစ် သီး ကို မ စု သိမ်း နိုင်။

^၄၅ ကောင်း သော သူ သည် ကောင်း သော အ ရာ ကို ကောင်း သော စိတ် နှ လုံး ဘဏ္ဍာ တိုက် ထဲ မှ ထုတ် ဖော် တတ် ၏။ မ ကောင်း‌ သော သူ သည် မ ကောင်း သော အ ရာ ကို မ ကောင်း သော စိတ် နှ လုံး ဘဏ္ဍာ တိုက် ထဲ မှ ထုတ် ဖော် တတ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား စိတ် နှ လုံး ၌ ပြည့် လျှံ နေ သည့် အ ရာ ကို နှုတ် က ပြော ဆို တတ် ၏။

^၄၆ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို ‘သ ခင်၊ သ ခင်’ ဟု ‌ခေါ် ကြ ပြီး အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ပြော သော အ ရာ ကို မ ကျင့် သုံး ဘဲ နေ ကြ သ နည်း။ ^၄၇ ငါ့ ထံ သို့ လာ ပြီး ငါ့ တ ရား စ ကား တို့ ကို ကြား ၍ ကျင့် သုံး သော သူ တိုင်း သည် မည် သူ နှင့် တူ သည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ^၄၈ သူ သည် မြေ ကို နက် စွာ တူး ပြီး လျှင် ကျောက် ပေါ် ၌ အုတ် မြစ် ချ ၍ အိမ် ဆောက် သော သူ နှင့် တူ ၏။ ရေ လွှမ်း မိုး ၍ မြစ် ရေ သည် ထို အိမ် ကို ရိုက် ခတ် သော် လည်း ခိုင် ခံ့ စွာ တည် ဆောက် ထား သော ကြောင့် ထို အိမ် ကို မ လှုပ် ရှား စေ နိုင်။ ^၄၉ သို့ သော် ကြား ၍ မ ကျင့် သုံး သော သူ မူ ကား အုတ် မြစ် မ ချ ဘဲ မြေ ပေါ် ၌ အိမ် ဆောက် သော သူ နှင့် တူ ၏။ မြစ် ရေ သည် ထို အိမ် ကို ရိုက် ခတ် သော အ ခါ ချက် ချင်း ပြို လဲ သွား လေ ၏။ ထို အိမ် ၏ ပျက် စီး မှု သည် လည်း ကြီး မား လှ ပေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

6

¹  Now on the second Sabbath after the first, he was going through the grain fields. His disciples plucked the heads of grain and ate, rubbing them in their hands. ²  But some of the Pharisees said to them, “Why do you do that which is not lawful to do on the Sabbath day?” ³  Jesus, answering them, said, “Haven’t you read what David did when he was hungry, he and those who were with him, ⁴  how he entered into God’s house, and took and ate the show bread, and gave also to those who were with him, which is not lawful to eat except for the priests alone?” ⁵  He said to them, “The Son of Man is lord of the Sabbath.”

⁶  It also happened on another Sabbath that he entered into the synagogue and taught. There was a man there, and his right hand was withered. ⁷  The scribes and the Pharisees watched him, to see whether he would heal on the Sabbath, that they might find an accusation against him.

⁸  But he knew their thoughts; and he said to the man who had the withered hand, “Rise up and stand in the middle.” He arose and stood. ⁹  Then Jesus said to them, “I will ask you something: Is it lawful on the Sabbath to do good, or to do harm? To save a life, or to kill?” ¹⁰  He looked around at them all, and said to the man, “Stretch out your hand.” He did, and his hand was restored as sound as the other. ¹¹  But they were filled with rage, and talked with one another about what they might do to Jesus.

¹²  In these days, he went out to the mountain to pray, and he continued all night in prayer to God. ¹³  When it was day, he called his disciples, and from them he chose twelve, whom he also named apostles: ¹⁴  Simon, whom he also named Peter; Andrew, his brother; James; John; Philip; Bartholomew; ¹⁵  Matthew; Thomas; James the son of Alphaeus; Simon who was called the Zealot; ¹⁶  Judas the son of James; and Judas Iscariot, who also became a traitor.

¹⁷  He came down with them and stood on a level place, with a crowd of his disciples and a great number of the people from all Judea and Jerusalem and the sea coast of Tyre and Sidon, who came to hear him and to be healed of their diseases, ¹⁸ as well as those who were troubled by unclean spirits; and they were being healed. ¹⁹  All the multitude sought to touch him, for power came out of him and healed them all.

²⁰  He lifted up his eyes to his disciples, and said: “Blessed are you who are poor, for God’s Kingdom is yours. ²¹  Blessed are you who hunger now, for you will be filled. Blessed are you who weep now, for you will laugh.

²²  Blessed are you when men hate you, and when they exclude and mock you, and throw out your name as evil, for the Son of Man’s sake. ²³  Rejoice in that day and leap for joy, for behold, your reward is great in heaven, for their fathers did the same thing to the prophets.

²⁴  “But woe to you who are rich! For you have received your consolation. ²⁵  Woe to you, you who are full now, for you will be hungry. Woe to you who laugh now, for you will mourn and weep. ²⁶  Woe, TR adds 'to you' when TR adds 'all' men speak well of you, for their fathers did the same thing to the false prophets.

²⁷  “But I tell you who hear: love your enemies, do good to those who hate you, ²⁸  bless those who curse you, and pray for those who mistreat you. ²⁹  To him who strikes you on the cheek, offer also the other; and from him who takes away your cloak, don’t withhold your coat also. ³⁰  Give to everyone who asks you, and don’t ask him who takes away your goods to give them back again.

³¹  “As you would like people to do to you, do exactly so to them. ³²  “If you love those who love you, what credit is that to you? For even sinners love those who love them. ³³  If you do good to those who do good to you, what credit is that to you? For even sinners do the same.

³⁴  If you lend to those from whom you hope to receive, what credit is that to you? Even sinners lend to sinners, to receive back as much. ³⁵  But love your enemies, and do good, and lend, expecting nothing back; and your reward will be great, and you will be children of the Most High; for he is kind toward the unthankful and evil. ³⁶  “Therefore be merciful, even as your Father is also merciful.

³⁷  Don’t judge, and you won’t be judged. Don’t condemn, and you won’t be condemned. Set free, and you will be set free.

³⁸  “Give, and it will be given to you: good measure, pressed down, shaken together, and running over, will be given to you. literally, into your bosom. For with the same measure you measure it will be measured back to you.”

³⁹  He spoke a parable to them. “Can the blind guide the blind? Won’t they both fall into a pit?

⁴⁰  A disciple is not above his teacher, but everyone when he is fully trained will be like his teacher.

⁴¹  Why do you see the speck of chaff that is in your brother’s eye, but don’t consider the beam that is in your own eye? ⁴²  Or how can you tell your brother, ‘Brother, let me remove the speck of chaff that is in your eye,’ when you yourself don’t see the beam that is in your own eye? You hypocrite! First remove the beam from your own eye, and then you can see clearly to remove the speck of chaff that is in your brother’s eye.

⁴³  “For there is no good tree that produces rotten fruit, nor again a rotten tree that produces good fruit. ⁴⁴  For each tree is known by its own fruit. For people don’t gather figs from thorns, nor do they gather grapes from a bramble bush.

⁴⁵  The good man out of the good treasure of his heart brings out that which is good, and the evil man out of the evil treasure of his heart brings out that which is evil, for out of the abundance of the heart, his mouth speaks.

⁴⁶  “Why do you call me, ‘Lord, Lord,’ and don’t do the things which I say? ⁴⁷  Everyone who comes to me, and hears my words and does them, I will show you who he is like. ⁴⁸  He is like a man building a house, who dug and went deep and laid a foundation on the rock. When a flood arose, the stream broke against that house, and could not shake it, because it was founded on the rock. ⁴⁹  But he who hears and doesn’t do, is like a man who built a house on the earth without a foundation, against which the stream broke, and immediately it fell; and the ruin of that house was great.”

၆

^၁ တစ် နေ့ သော ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဂျုံ ခင်း များ ကို ဖြတ် လျက် ကြွ တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ သည် ဂျုံ နှံ များ ကို ဆွတ် ခူး ၍ လက် နှင့် ပွတ် နယ် ပြီး စား ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က “သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ပြု ခွင့် မ ရှိ သော အ ရာ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြု ကြ သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃ ယေ ရှု က လည်း “ဒါ ဝိဒ် သည် သူ မှ စ ၍ သူ နှင့် အ တူ ရှိ‌ သော သူ တို့ ဆာ လောင် ကြ သော အ ခါ မည် သည့် အ ရာ ပြု ခဲ့ သည် ကို သင် တို့ မ ဖတ် ဖူး ကြ သ လော။ ^၄ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် သို့ ဝင် ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ မှ တစ် ပါး အ ခြား မည် သူ မျှ စား ခွင့် မ ရှိ သော ရှေ့ တော် မုန့် ကို ယူ စား ပြီး လျှင် သူ နှင့် အ တူ ရှိ‌ သော သူ တို့ ကို လည်း ပေး ခဲ့ ၏” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၅ “လူ့ သား သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ အ ခြား သော ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ သို့ ဝင် ၍ သွန် သင် တော် မူ ၏။ ထို နေ ရာ ၌ လက် ယာ လက် သေ သော သူ တစ် ဦး လည်း ရှိ ၏။ ^၇ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စွပ် စွဲ စ ရာ အ ကြောင်း တွေ့ ရှိ နိုင် ရန် အ တွက် ကိုယ် တော် သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ အ နာ ရော ဂါ ငြိမ်း စေ မည်၊ မ ငြိမ်း စေ မည် ကို စောင့် ကြည့် နေ ကြ ၏။

^၈ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ တွေး တော ကြံ စည် မှု များ ကို သိ တော် မူ သ ဖြင့် လက် သေ သော သူ အား “ထ ၍ အား လုံး ရှေ့ ၌ မတ် တတ် ရပ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ သူ သည် ထ ၍ မတ် တတ် ရပ် လေ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ထို သူ တို့ အား “သင် တို့ ကို ငါ မေး မည်။ တ ရား တော် အ ရ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု အပ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် ဆိုး‌ သော အ မှု ကို ပြု အပ် သ လော။ အ သက် ကို ကယ် အပ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် ဖျက် ဆီး အပ် သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် ထို သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ပတ် ပတ် လည် ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီး လက် တစ် ဖက် သေ သော သူ အား “သင် ၏ လက် ကို ဆန့် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သူ သည် လည်း ဆန့် လိုက် ရာ သူ ၏ လက် သည် အ ကောင်း ပ က တိ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ခြား တစ် ဘက် ကဲ့ သို့ အ ကောင်း ပ က တိ'။ ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ဒေါ သ စိတ် မွှန် ၍ ယေ ရှု အား မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ကြ ၏။

^၁၂ ထို နေ့ ရက် များ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဆု တောင်း ရန် တောင် ပေါ် သို့ ကြွ ၍ ဘု ရား သ ခင် ထံ တစ် ည လုံး ဆု တောင်း လျက် နေ တော် မူ ၏။ ^၁၃ မိုး လင်း သော အ ခါ တ ပည့် တော် များ ကို ခေါ် ၍ ထို သူ တို့ အ ထဲ မှ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး တို့ ကို ရွေး ကောက် ပြီး လျှင် တ မန် တော် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် သ မုတ် တော် မူ ၏။ ထို သူ တို့ မှာ၊ ^၁၄ ပေ တ ရု ဟု ကိုယ် တော် မှည့် ခေါ် ထား သော ရှိ မုန် နှင့် သူ ၏ ညီ အန္ဒြေ၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန်၊ ဖိ လိပ္ပု နှင့် ဗာ သော လ မဲ၊ ^၁၅ မဿဲ နှင့်‌ သော မ၊ အာ လ ဖဲ ၏ သား ယာ ကုပ် နှင့် မျိုး ချစ် ပုဂ္ဂိုလ် ဟု ခေါ် ကြ သော ရှိ မုန်၊ ^၁၆ ယာ ကုပ် ၏ သား ယု ဒ နှင့် သစ္စာ ဖောက် သော သူ ဖြစ် သွား သည့် ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် တို့ ဖြစ် ကြ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ တောင် ပေါ် မှ ကြွ ဆင်း လာ ၍ မြေ ပြန့် အ ရပ် တွင် ရပ် တော် မူ ၏။ ထို နေ ရာ ၌ တ ပည့် တော် တို့ ၏ အ စု အ ဝေး ကြီး မှ စ ၍ ယု ဒ နယ် အ ရပ် ရပ် တို့ နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ လည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ရှိ တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ မှ လည်း ကောင်း လာ ကြ သော လူ အ မြောက် အ မြား ရှိ ကြ ၏။ ^၁၈ သူ တို့ သည် တ ရား တော် ကို ကြား နာ ရန် နှင့် မိ မိ တို့ ရော ဂါ များ ငြိမ်း စေ‌ ခြင်း ကို ခံ ယူ ရန် ရောက် လာ သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ညစ် ညူး သော နတ် တို့ ၏ ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ခံ ရ သော သူ များ သည် လည်း အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လာ ကြ ၏။ ^၁၉ ကိုယ် တော် ထံ မှ တန် ခိုး တော် ထွက် ၍ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ကျန်း မာ စေ သော ကြောင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို တို့ ထိ နိုင် ရန် ကြိုး စား ကြ ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ လျက် မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သော သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၏ နိုင် ငံ ဖြစ် ၏။ ^၂၁ ယ ခု ဆာ လောင် နေ သော သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ဝ ပြော ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ ယ ခု ငို ကြွေး နေ သော သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ရယ် မော ကြ လိမ့် မည်။

^၂၂ လူ့ သား ကြောင့် လူ တို့ သည် သင် တို့ ကို မုန်း တီး သော အ ခါ ၌ လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ ကို ဝိုင်း ပယ် ၍ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် ကာ သင် တို့ ၏ နာ မည် ကို ဖျက် သော အ ခါ ၌ လည်း ကောင်း သင် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ^၂၃ ထို နေ့ ရက် ၌ ဝမ်း မြောက် လျက် က ခုန် ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ သင် တို့ ၏ ဆု လာဘ် သည် ကြီး မား လှ ပေ ၏။ သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ သည် လည်း ပ ရော ဖက် များ ကို ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။

^၂၄ သို့ သော် ချမ်း သာ သော သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ခံ စား ရ မည့် နှစ် သိမ့် မှု ကို ရ ရှိ ကြ ပြီ ဖြစ် ၏။ ^၂၅ ယ ခု ဝ လင် စွာ စား ရ သော သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ဆာ လောင် ကြ လိမ့် မည်။ ယ ခု ရယ် မော သော သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ သည် ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ လျက် ငို ကြွေး ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၆ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သင် တို့ ကို ချီး မွမ်း ကြ သော အ ခါ သင် တို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ သည် ပ ရော ဖက် အ တု အ ယောင် များ အ ပေါ် ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။

^၂၇ သို့ သော် ယ ခု နား ထောင် နေ သော သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ သင် တို့ ၏ ရန် သူ များ ကို ချစ် ကြ လော့။ သင် တို့ ကို မုန်း သော သူ တို့ အ ပေါ် ကောင်း စွာ ပြု ကြ လော့။ ^၂၈ သင် တို့ ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ တို့ အား ကောင်း ချီး ပေး ကြ ‌လော့။ သင် တို့ ကို ကဲ့ ရဲ့ ရှုတ် ချ သော သူ တို့ အ တွက် ဆု တောင်း ပေး ကြ လော့။ ^၂၉ သင် ၏ ပါး တစ် ဖက် ကို ရိုက် သော သူ အား နောက် တစ် ဖက် ကို လည်း လှည့် ပေး ဦး လော့။ သင် ၏ ဝတ် ရုံ ကို ယူ သော သူ အား အင်္ကျီ ကို လည်း ယူ ခွင့် ပေး ဦး လော့။ ^၃၀ သင့် ထံ တောင်း‌ သော သူ တိုင်း အား ပေး ကမ်း လော့။ သင့် ပစ္စည်း များ ကို ယူ သွား သော သူ တို့ ထံ မှ ပြန် ၍ မ တောင်း နှင့်။

^၃၁ သင် တို့ သည် သူ တစ် ပါး အား သင် တို့ အ ပေါ် ပြု စေ လို သည့် အ တိုင်း သူ တစ် ပါး အ ပေါ် ပြု ကြ လော့။ ^၃၂ သင် တို့ ကို ချစ် သော သူ တို့ အား သင် တို့ ချစ် လျှင် သင် တို့ ၌ မည် သည့် ဂုဏ် ယူ စ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ပြစ် သား တို့ ပင် လျှင် မိ မိ တို့ အား ချစ် သော သူ တို့ ကို ချစ် ကြ ၏။ ^၃၃ သင် တို့ အ တွက် ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု သော သူ တို့ အ ပေါ် ကောင်း‌ သော အ မှု ကို ပြု လျှင် သင် တို့ ၌ မည် သည့် ဂုဏ် ယူ စ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ပြစ် သား တို့ ပင် လျှင် ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။

^၃၄ ပြန် လည် ရ ရှိ မည် ဟု မျှော် လင့် လျက် သူ တစ် ပါး အား သင် တို့ ချေး ငှား လျှင် သင် တို့ ၌ မည် သည့် ဂုဏ် ယူ စ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ပြစ် သား တို့ ပင် လျှင် မူ လ ပ မာ ဏ အ တိုင်း ပြန် လည် ရ ရှိ ရန် သူ တို့ အ ချင်း ချင်း ချေး ငှား ကြ ၏။ ^၃၅ သို့ သော် သင် တို့ သည် သင် တို့ ၏ ရန် သူ များ ကို ချစ် ကြ လော့။ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု ကြ လော့။ မည် သည့် အ ရာ မျှ ပြန် လည် ရ ရှိ ရန် မ မျှော် လင့် ဘဲ ချေး ငှား ကြ လော့။ ထို သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ ရ ရှိ မည့် ဆု လာဘ် သည် ကြီး မား ၍ သင် တို့ သည် အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား ၏ သား သ မီး များ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထို အ ရှင် သည် ကျေး ဇူး မ သိ သော သူ နှင့် ဆိုး သော သူ တို့ အား လည်း ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ၏။ ^၃၆ သင် တို့ ၏ အ ဖ သည် က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ တော် မူ သည့် နည်း တူ သင် တို့ သည် လည်း က ရု ဏာ နှင့် ပြည့် စုံ ကြ လော့။

^၃၇ သူ တစ် ပါး ကို မ စီ ရင် ကြ နှင့်။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သည် လည်း စီ ရင် ခြင်း ကို လုံး ဝ ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ သူ တစ် ပါး ကို အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု မ သတ် မှတ် ကြ နှင့်။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သည် လည်း အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု သတ် မှတ် ခြင်း ကို လုံး ဝ ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ သူ တစ် ပါး ကို ခွင့် လွှတ် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ သည် လည်း ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။

^၃၈ ပေး ကမ်း ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် တို့ ကို လည်း ပေး ကမ်း လိမ့် မည်။ အ လျှံ ပယ် သိပ် လျက်၊ ခါ လျက်၊ ပြည့် လျှံ အောင် သင် တို့ အိတ် ထဲ သို့ ထည့် ပေး ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ တိုင်း တာ ခြင် တွယ် သည့် စံ နှုန်း အ တိုင်း သင် တို့ အ တွက် တိုင်း တာ ခြင် တွယ် ‌ပေး ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၉ ထို့ နောက် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ တစ် ခု မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “မျက် မ မြင် သည် မျက် မ မြင် ကို လမ်း ပြ နိုင် သ လော။ နှစ် ဦး စ လုံး တွင်း ထဲ သို့ ကျ ကြ လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော။

^၄၀ တ ပည့် သည် ဆ ရာ ထက် မြတ် သည် မ ဟုတ်။ သို့ သော် ပြည့် စုံ စွာ သင် ယူ တတ် မြောက် သော သူ တိုင်း သည် မိ မိ ဆ ရာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။

^၄၁ သင် သည် မိ မိ မျက် စိ ၌ ရှိ သော သစ် တုံး ကို သ တိ မ မူ ဘဲ သင့် ညီ အစ် ကို ၏ မျက် စိ ၌ ရှိ သော သစ် အ မှုန် အ စ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မြင် သ နည်း။ ^၄၂ သင် သည် မိ မိ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် တုံး ကို မ မြင် ဘဲ ‘ညီ အစ် ကို၊ သင် ၏ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် အ မှုန် အ စ ကို ထုတ် ပေး ပါ ရ စေ’ ဟု သင့် ညီ အစ် ကို အား မည် သို့ ပြော နိုင် မည် နည်း။ သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ၊ သင် ၏ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် တုံး ကို ဦး စွာ ထုတ် ပစ် လော့။ ထို အ ခါ သင့် ညီ အစ် ကို ၏ မျက် စိ ထဲ မှ သစ် အ မှုန် အ စ ကို ထုတ် ပစ် ရန် ရှင်း လင်း စွာ မြင် ရ လိမ့် မည်။

^၄၃ မ‌ ကောင်း သော အ သီး ကို သီး သော ကောင်း သည့် အ ပင် မ ရှိ။ ကောင်း သော အ သီး ကို သီး သော မ ကောင်း သည့် အ ပင် လည်း မ ရှိ။ ^၄၄ အ ပင် တိုင်း ကို ၎င်း ၏ အ သီး အား ဖြင့် သိ ရ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ဆူး ပင် မှ သ ဖန်း သီး ကို ဆွတ် ခူး ၍ မ ရ နိုင်။ ချုံ ပုတ် မှ လည်း စ ပျစ် သီး ကို မ စု သိမ်း နိုင်။

^၄၅ ကောင်း သော သူ သည် ကောင်း သော အ ရာ ကို ကောင်း သော စိတ် နှ လုံး ဘဏ္ဍာ တိုက် ထဲ မှ ထုတ် ဖော် တတ် ၏။ မ ကောင်း‌ သော သူ သည် မ ကောင်း သော အ ရာ ကို မ ကောင်း သော စိတ် နှ လုံး ဘဏ္ဍာ တိုက် ထဲ မှ ထုတ် ဖော် တတ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား စိတ် နှ လုံး ၌ ပြည့် လျှံ နေ သည့် အ ရာ ကို နှုတ် က ပြော ဆို တတ် ၏။

^၄၆ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို ‘သ ခင်၊ သ ခင်’ ဟု ‌ခေါ် ကြ ပြီး အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ပြော သော အ ရာ ကို မ ကျင့် သုံး ဘဲ နေ ကြ သ နည်း။ ^၄၇ ငါ့ ထံ သို့ လာ ပြီး ငါ့ တ ရား စ ကား တို့ ကို ကြား ၍ ကျင့် သုံး သော သူ တိုင်း သည် မည် သူ နှင့် တူ သည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ^၄၈ သူ သည် မြေ ကို နက် စွာ တူး ပြီး လျှင် ကျောက် ပေါ် ၌ အုတ် မြစ် ချ ၍ အိမ် ဆောက် သော သူ နှင့် တူ ၏။ ရေ လွှမ်း မိုး ၍ မြစ် ရေ သည် ထို အိမ် ကို ရိုက် ခတ် သော် လည်း ခိုင် ခံ့ စွာ တည် ဆောက် ထား သော ကြောင့် ထို အိမ် ကို မ လှုပ် ရှား စေ နိုင်။ ^၄၉ သို့ သော် ကြား ၍ မ ကျင့် သုံး သော သူ မူ ကား အုတ် မြစ် မ ချ ဘဲ မြေ ပေါ် ၌ အိမ် ဆောက် သော သူ နှင့် တူ ၏။ မြစ် ရေ သည် ထို အိမ် ကို ရိုက် ခတ် သော အ ခါ ချက် ချင်း ပြို လဲ သွား လေ ၏။ ထို အိမ် ၏ ပျက် စီး မှု သည် လည်း ကြီး မား လှ ပေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

6

¹  Now on the second Sabbath after the first, he was going through the grain fields. His disciples plucked the heads of grain and ate, rubbing them in their hands. ²  But some of the Pharisees said to them, “Why do you do that which is not lawful to do on the Sabbath day?” ³  Jesus, answering them, said, “Haven’t you read what David did when he was hungry, he and those who were with him, ⁴  how he entered into God’s house, and took and ate the show bread, and gave also to those who were with him, which is not lawful to eat except for the priests alone?” ⁵  He said to them, “The Son of Man is lord of the Sabbath.”

⁶  It also happened on another Sabbath that he entered into the synagogue and taught. There was a man there, and his right hand was withered. ⁷  The scribes and the Pharisees watched him, to see whether he would heal on the Sabbath, that they might find an accusation against him.

⁸  But he knew their thoughts; and he said to the man who had the withered hand, “Rise up and stand in the middle.” He arose and stood. ⁹  Then Jesus said to them, “I will ask you something: Is it lawful on the Sabbath to do good, or to do harm? To save a life, or to kill?” ¹⁰  He looked around at them all, and said to the man, “Stretch out your hand.” He did, and his hand was restored as sound as the other. ¹¹  But they were filled with rage, and talked with one another about what they might do to Jesus.

¹²  In these days, he went out to the mountain to pray, and he continued all night in prayer to God. ¹³  When it was day, he called his disciples, and from them he chose twelve, whom he also named apostles: ¹⁴  Simon, whom he also named Peter; Andrew, his brother; James; John; Philip; Bartholomew; ¹⁵  Matthew; Thomas; James the son of Alphaeus; Simon who was called the Zealot; ¹⁶  Judas the son of James; and Judas Iscariot, who also became a traitor.

¹⁷  He came down with them and stood on a level place, with a crowd of his disciples and a great number of the people from all Judea and Jerusalem and the sea coast of Tyre and Sidon, who came to hear him and to be healed of their diseases, ¹⁸ as well as those who were troubled by unclean spirits; and they were being healed. ¹⁹  All the multitude sought to touch him, for power came out of him and healed them all.

²⁰  He lifted up his eyes to his disciples, and said: “Blessed are you who are poor, for God’s Kingdom is yours. ²¹  Blessed are you who hunger now, for you will be filled. Blessed are you who weep now, for you will laugh.

²²  Blessed are you when men hate you, and when they exclude and mock you, and throw out your name as evil, for the Son of Man’s sake. ²³  Rejoice in that day and leap for joy, for behold, your reward is great in heaven, for their fathers did the same thing to the prophets.

²⁴  “But woe to you who are rich! For you have received your consolation. ²⁵  Woe to you, you who are full now, for you will be hungry. Woe to you who laugh now, for you will mourn and weep. ²⁶  Woe, TR adds 'to you' when TR adds 'all' men speak well of you, for their fathers did the same thing to the false prophets.

²⁷  “But I tell you who hear: love your enemies, do good to those who hate you, ²⁸  bless those who curse you, and pray for those who mistreat you. ²⁹  To him who strikes you on the cheek, offer also the other; and from him who takes away your cloak, don’t withhold your coat also. ³⁰  Give to everyone who asks you, and don’t ask him who takes away your goods to give them back again.

³¹  “As you would like people to do to you, do exactly so to them. ³²  “If you love those who love you, what credit is that to you? For even sinners love those who love them. ³³  If you do good to those who do good to you, what credit is that to you? For even sinners do the same.

³⁴  If you lend to those from whom you hope to receive, what credit is that to you? Even sinners lend to sinners, to receive back as much. ³⁵  But love your enemies, and do good, and lend, expecting nothing back; and your reward will be great, and you will be children of the Most High; for he is kind toward the unthankful and evil. ³⁶  “Therefore be merciful, even as your Father is also merciful.

³⁷  Don’t judge, and you won’t be judged. Don’t condemn, and you won’t be condemned. Set free, and you will be set free.

³⁸  “Give, and it will be given to you: good measure, pressed down, shaken together, and running over, will be given to you. literally, into your bosom. For with the same measure you measure it will be measured back to you.”

³⁹  He spoke a parable to them. “Can the blind guide the blind? Won’t they both fall into a pit?

⁴⁰  A disciple is not above his teacher, but everyone when he is fully trained will be like his teacher.

⁴¹  Why do you see the speck of chaff that is in your brother’s eye, but don’t consider the beam that is in your own eye? ⁴²  Or how can you tell your brother, ‘Brother, let me remove the speck of chaff that is in your eye,’ when you yourself don’t see the beam that is in your own eye? You hypocrite! First remove the beam from your own eye, and then you can see clearly to remove the speck of chaff that is in your brother’s eye.

⁴³  “For there is no good tree that produces rotten fruit, nor again a rotten tree that produces good fruit. ⁴⁴  For each tree is known by its own fruit. For people don’t gather figs from thorns, nor do they gather grapes from a bramble bush.

⁴⁵  The good man out of the good treasure of his heart brings out that which is good, and the evil man out of the evil treasure of his heart brings out that which is evil, for out of the abundance of the heart, his mouth speaks.

⁴⁶  “Why do you call me, ‘Lord, Lord,’ and don’t do the things which I say? ⁴⁷  Everyone who comes to me, and hears my words and does them, I will show you who he is like. ⁴⁸  He is like a man building a house, who dug and went deep and laid a foundation on the rock. When a flood arose, the stream broke against that house, and could not shake it, because it was founded on the rock. ⁴⁹  But he who hears and doesn’t do, is like a man who built a house on the earth without a foundation, against which the stream broke, and immediately it fell; and the ruin of that house was great.”