၈

^၁ ထို နေ့ ရက် တို့ ၌ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် တစ် ဖန် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ ၌ စား စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် ၍၊ ^၂ “ဤ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ငါ သ နား ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် သုံး ရက် တိုင် တိုင် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ပြီး သူ တို့ ၌ မည် သည့် စား စ ရာ မျှ မ ရှိ။ ^၃ သူ တို့ ထဲ မှ အ ချို့ တို့ သည် အ ဝေး မှ လာ ကြ သည် ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို ဘာ မျှ မ ကျွေး ဘဲ မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား စေ လျှင် သူ တို့ သည် လမ်း ခ ရီး ၌ အား ပြတ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “ဤ တော ကန္တာ ရ ၌ မည် သူ သည် အ ဘယ် က မုန့် ကို ယူ ၍ ဤ သူ တို့ အား ဝ လင် စွာ ကျွေး နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၅ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ တွင် မုန့် မည် မျှ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ တို့ က ‘မုန့် ခု နစ် လုံး ရှိ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ကြ ရန် မိန့် မှာ တော် မူ လျက် မုန့် ခု နစ် လုံး ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ ကို ဖဲ့ ကာ လူ အ စု အ ဝေး တို့ အား ဝေ ပေး ရန် တ ပည့် တော် တို့ ကို ပေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ဝေ ပေး ကြ ၏။ ^၇ သူ တို့ ၌ ငါး က လေး အ နည်း ငယ် ရှိ သ ဖြင့် ၎င်း တို့ အ တွက် ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး မှ ထို ငါး တို့ ကို လည်း ဝေ ပေး ရန် မိန့် တော် မူ ၏။ ^၈ လူ တို့ သည် စား ၍ ဝ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကြွင်း ကျန် သော မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို ကောက် သိမ်း ကြ ရာ ခု နှစ် တောင်း ရ ကြ ၏။ ^၉ ထို နေ ရာ ၌ လူ လေး ထောင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'စား သော သူ အ ရေ အ တွက် မှာ လေး ထောင်'။ ခန့် ရှိ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ တို့ ကို ပြန် လွှတ် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၁၀ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ လှေ ပေါ် သို့ ချက် ချင်း တက် ၍ ဒါ လ မ နု သ နယ် မြေ ဒေ သ များ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ထွက် လာ ၍ ကိုယ် တော် နှင့် ငြင်း ခုံ ပြော ဆို ကြ ကာ ကိုယ် တော် ကို စမ်း သပ် လို သ ဖြင့် ကောင်း ကင် မှ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို တောင်း ဆို ကြ ၏။ ^၁၂ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ စိတ် တော် ထဲ ၌ သက် ပြင်း ချ ကာ “ဤ မျိုး ဆက် သည် အ ဘယ် ကြောင့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို တောင်း ဆို သ နည်း။ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ဤ မျိုး ဆက် အား မည် သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ လိမ့် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၁၃ သူ တို့ ကို ထား ခဲ့ ၍ တစ် ဖန် လှေ ပေါ် သို့ တက် ကာ တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကူး တော် မူ ၏။

^၁၄ တ ပည့် တော် တို့ သည် မုန့် ကို ယူ ဆောင် လာ ရန် မေ့ လျော့ ကြ သ ဖြင့် လှေ ပေါ် တွင် သူ တို့ ၌ မုန့် တစ် လုံး တည်း သာ ရှိ ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ၏ တ ဆေး နှင့် ဟေ ရုဒ် ၏ တ ဆေး တို့ ကို အ ထူး သ တိ ပြု ကြ လော့” ဟု မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ^၁၆ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း မိ မိ တို့ ၌ မုန့် မ ပါ သော ကြောင့် ဖြစ် သည် ဟု အ ချင်း ချင်း အ ချေ အ တင် ပြော ဆို ကြ ၏။

^၁၇ ထို သို့ ပြော ဆို ကြ သည် ကို ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ သိ တော် မူ လျှင် “သင် တို့ ၌ မုန့် မ ပါ ကြောင်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် အ ချေ အ တင် ပြော ဆို ကြ သ နည်း။ သင် တို့ သ ဘော မ ပေါက် နား မ လည် ကြ သေး သ လော။ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး သည် မာ ကျော လျက် ရှိ နေ သေး သ လော။ ^၁၈ သင် တို့ သည် မျက် စိ ရှိ လျက် နှင့် မ မြင် ကြ သ လော။ နား ရှိ လျက် နှင့် မ ကြား ကြ သ လော။ သင် တို့ မ မှတ် မိ ကြ သ လော။ ^၁၉ မုန့် ငါး လုံး ကို လူ ငါး ထောင် အ တွက် ငါ ဖဲ့ ခဲ့ စဉ် က မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို တောင်း အ ပြည့် ဘယ် နှ တောင်း ကောက် သိမ်း ခဲ့ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ “မုန့် ခု နစ် လုံး ကို လူ လေး ထောင် အ တွက် ငါ ဖဲ့ ခဲ့ စဉ် က မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို တောင်း အ ပြည့် ဘယ် နှ တောင်း ကောက် သိမ်း ခဲ့ ကြ သ နည်း ” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “ခု နစ် တောင်း” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ နား မ လည် ကြ သေး သ လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ သူ တို့ သည် ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ လူ တို့ သည် မျက် မ မြင် တစ် ဦး ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ၍ သူ့ ကို တို့ ထိ ‌တော် မူ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၂၃ ကိုယ် တော် သည် မျက် မ မြင် ၏ လက် ကို ဆွဲ ၍ ရွာ အ ပြင် သို့ ခေါ် သွား တော် မူ ပြီး လျှင် သူ ၏ မျက် စိ ပေါ် သို့ တံ တွေး ထွေး ကာ သူ့ အ ပေါ် လက် တော် တင် လျက် “တစ် စုံ တစ် ခု ကို မြင် ရ သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၂၄ သူ သည် မော့ ကြည့် လျက် “လူ တို့ ကို မြင် ရ ပါ ၏။ သစ် ပင် များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပြီး လမ်း လျှောက် နေ ကြ သည် ကို မြင် ရ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ ၏ မျက် စိ ပေါ် သို့ လက် တော် ကို တစ် ဖန် တင် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို့ နောက် မော့ ကြည့် စေ တော် မူ ရာ'။ သူ သည် ရှင်း လင်း စွာ မြင် ရ ၍ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လာ ၏။ အ လုံး စုံ ကို လည်း ကြည် လင် စွာ မြင် ရ လေ ၏။ ^၂၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ရွာ ထဲ သို့ မ ဝင် နှင့်” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ရွာ ထဲ ၌ မည် သူ့ ကို မျှ လည်း မ ပြော ပြ နှင့်' ပါ သည်။ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး သူ့ ကို မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် လွှတ် တော် မူ ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ဆီ ဇာ ရီး ယား ဖိ လိပ္ပိ နယ် ရှိ ကျေး ရွာ များ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ လမ်း ခ ရီး ၌ တ ပည့် တော် တို့ အား “လူ တို့ သည် ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ ၏။ ^၂၈ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်။ သို့ သော် အ ချို့ တို့ က ဧ လိ ယ ဟု ဆို ကြ ၍ အ ချို့ တို့ က လည်း ပ‌ ရော ဖက် များ ထဲ မှ တစ် ပါး ပါး ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်” ဟူ ၍ ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ မူ ကား ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ လျှင် ပေ တ ရု က “ကိုယ် တော် သည် ခ ရစ် တော် ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၃၀ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် သူ တို့ အား သ တိ ပေး တော် မူ ၏။

^၃၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က လူ့ သား သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ လျက် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ ၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ ပြီး အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ရ ကာ သုံး ရက် ကြာ သော အ ခါ ထ မြောက် ရ မည် ဖြစ် ကြောင်း တ ပည့် တော် တို့ အား သွန် သင် တော် မူ ၏။ ^၃၂ ကိုယ် တော် သည် ထို အ ကြောင်း အ ရာ ကို အ တိ အ လင်း မိန့် တော် မူ သော အ ခါ ပေ တ ရု သည် ကိုယ် တော် ကို ဘေး ဘက် သို့ ခေါ် ၍ ပြစ် တင် ပြော ဆို လေ ၏။ ^၃၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လှည့် ၍ တ ပည့် တော် များ ကို ကြည့် ရှု လျက် ပေ တ ရု ကို ဆုံး မ ကာ “အ ချင်း စာ တန်၊ ငါ့ နောက် သို့ ဆုတ် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ များ ကို မ စွဲ လမ်း ဘဲ လူ တို့ နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ များ ကို သာ စွဲ လမ်း ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် များ နှင့် တ ကွ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် ၍ “မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လို လျှင် မိ မိ ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ် ပြီး မိ မိ ၏ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ကို ထမ်း လျက် ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ရ မည်။ ^၃၅ အ ကြောင်း မှာ မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လို သော သူ သည် အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ လိမ့် မည်။ ငါ နှင့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း အ တွက် မိ မိ အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ သော သူ မူ ကား မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လိမ့် မည်။ ^၃၆ လူ သည် ကမ္ဘာ လော က တစ် ခု လုံး ကို ရ ရှိ သော် လည်း မိ မိ အ သက် ဝိ ညာဉ် ဆုံး ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။ ^၃၇ တစ် နည်း အား ဖြင့် လူ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို ပေး ၍ မိ မိ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို ပြန် ရွေး နိုင် မည် နည်း။ ^၃၈ အ ကြောင်း မူ ကား ဖောက် ပြန် ၍ အ ပြစ် နှင့် ပြည့် နေ သော ဤ ခေတ် ကာ လ ၌ မည် သူ မ ဆို ငါ နှင့် ငါ့ စ ကား အ တွက် ရှက် လျှင် လူ့ သား သည် လည်း သန့် ရှင်း သော ကောင်း ကင် တ မန် များ နှင့် အ တူ မိ မိ ခ မည်း တော် ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ ကို ဆောင် လျက် ကြွ လာ သော အ ခါ ထို သူ အ တွက် ရှက် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

8

¹ In those days, when there was a very great multitude, and they had nothing to eat, Jesus called his disciples to himself and said to them, ² “I have compassion on the multitude, because they have stayed with me now three days and have nothing to eat. ³ If I send them away fasting to their home, they will faint on the way, for some of them have come a long way.” ⁴ His disciples answered him, “From where could one satisfy these people with bread here in a deserted place?” ⁵ He asked them, “How many loaves do you have?” They said, “Seven.”

⁶ He commanded the multitude to sit down on the ground, and he took the seven loaves. Having given thanks, he broke them and gave them to his disciples to serve, and they served the multitude. ⁷ They also had a few small fish. Having blessed them, he said to serve these also. ⁸ They ate and were filled. They took up seven baskets of broken pieces that were left over. ⁹ Those who had eaten were about four thousand. Then he sent them away. ¹⁰ Immediately he entered into the boat with his disciples and came into the region of Dalmanutha.

¹¹ The Pharisees came out and began to question him, seeking from him a sign from heaven and testing him. ¹² He sighed deeply in his spirit and said, “Why does this generation The word translated 'generation' here (genea) could also be translated 'people', 'race', or 'family'. seek a sign? Most certainly I tell you, no sign will be given to this generation.” ¹³ He left them, and again entering into the boat, departed to the other side.

¹⁴ They forgot to take bread; and they didn’t have more than one loaf in the boat with them. ¹⁵ He warned them, saying, “Take heed: beware of the yeast of the Pharisees and the yeast of Herod.” ¹⁶ They reasoned with one another, saying, “It’s because we have no bread.”

¹⁷ Jesus, perceiving it, said to them, “Why do you reason that it’s because you have no bread? Don’t you perceive yet or understand? Is your heart still hardened? ¹⁸ Having eyes, don’t you see? Having ears, don’t you hear? Don’t you remember? ¹⁹ When I broke the five loaves among the five thousand, how many baskets full of broken pieces did you take up?” They told him, “Twelve.” ²⁰ “When the seven loaves fed the four thousand, how many baskets full of broken pieces did you take up?” They told him, “Seven.” ²¹ He asked them, “Don’t you understand yet?”

²² He came to Bethsaida. They brought a blind man to him and begged him to touch him. ²³ He took hold of the blind man by the hand, and brought him out of the village. When he had spat on his eyes, and laid his hands on him, he asked him if he saw anything. ²⁴ He looked up, and said, “I see men, but I see them like walking trees.” ²⁵ Then again he laid his hands on his eyes. He looked intently, and was restored, and saw everyone clearly. ²⁶ He sent him away to his house, saying, “Don’t enter into the village, nor tell anyone in the village.”

²⁷ Jesus went out, with his disciples, into the villages of Caesarea Philippi. On the way he asked his disciples, “Who do men say that I am?”  ²⁸ They told him, “John the Baptizer, and others say Elijah, but others, one of the prophets.” ²⁹ He said to them, “But who do you say that I am?” Peter answered, “You are the Christ.” ³⁰ He commanded them that they should tell no one about him.

³¹ He began to teach them that the Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders, the chief priests, and the scribes, and be killed, and after three days rise again. ³² He spoke to them openly. Peter took him and began to rebuke him. ³³ But he, turning around and seeing his disciples, rebuked Peter, and said, “Get behind me, Satan! For you have in mind not the things of God, but the things of men.”

³⁴ He called the multitude to himself with his disciples and said to them, “Whoever wants to come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me. ³⁵ For whoever wants to save his life will lose it; and whoever will lose his life for my sake and the sake of the Good News will save it. ³⁶ For what does it profit a man to gain the whole world and forfeit his life? ³⁷ For what will a man give in exchange for his life? ³⁸ For whoever will be ashamed of me and of my words in this adulterous and sinful generation, the Son of Man also will be ashamed of him when he comes in his Father’s glory with the holy angels.”

၈

^၁ ထို နေ့ ရက် တို့ ၌ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် တစ် ဖန် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ ၌ စား စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် ၍၊ ^၂ “ဤ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ငါ သ နား ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် သုံး ရက် တိုင် တိုင် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ပြီး သူ တို့ ၌ မည် သည့် စား စ ရာ မျှ မ ရှိ။ ^၃ သူ တို့ ထဲ မှ အ ချို့ တို့ သည် အ ဝေး မှ လာ ကြ သည် ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို ဘာ မျှ မ ကျွေး ဘဲ မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား စေ လျှင် သူ တို့ သည် လမ်း ခ ရီး ၌ အား ပြတ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “ဤ တော ကန္တာ ရ ၌ မည် သူ သည် အ ဘယ် က မုန့် ကို ယူ ၍ ဤ သူ တို့ အား ဝ လင် စွာ ကျွေး နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၅ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ တွင် မုန့် မည် မျှ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ တို့ က ‘မုန့် ခု နစ် လုံး ရှိ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ကြ ရန် မိန့် မှာ တော် မူ လျက် မုန့် ခု နစ် လုံး ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ ကို ဖဲ့ ကာ လူ အ စု အ ဝေး တို့ အား ဝေ ပေး ရန် တ ပည့် တော် တို့ ကို ပေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ဝေ ပေး ကြ ၏။ ^၇ သူ တို့ ၌ ငါး က လေး အ နည်း ငယ် ရှိ သ ဖြင့် ၎င်း တို့ အ တွက် ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး မှ ထို ငါး တို့ ကို လည်း ဝေ ပေး ရန် မိန့် တော် မူ ၏။ ^၈ လူ တို့ သည် စား ၍ ဝ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကြွင်း ကျန် သော မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို ကောက် သိမ်း ကြ ရာ ခု နှစ် တောင်း ရ ကြ ၏။ ^၉ ထို နေ ရာ ၌ လူ လေး ထောင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'စား သော သူ အ ရေ အ တွက် မှာ လေး ထောင်'။ ခန့် ရှိ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ တို့ ကို ပြန် လွှတ် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၁၀ တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ လှေ ပေါ် သို့ ချက် ချင်း တက် ၍ ဒါ လ မ နု သ နယ် မြေ ဒေ သ များ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ထွက် လာ ၍ ကိုယ် တော် နှင့် ငြင်း ခုံ ပြော ဆို ကြ ကာ ကိုယ် တော် ကို စမ်း သပ် လို သ ဖြင့် ကောင်း ကင် မှ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို တောင်း ဆို ကြ ၏။ ^၁၂ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ စိတ် တော် ထဲ ၌ သက် ပြင်း ချ ကာ “ဤ မျိုး ဆက် သည် အ ဘယ် ကြောင့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို တောင်း ဆို သ နည်း။ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ဤ မျိုး ဆက် အား မည် သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို မျှ ပြ လိမ့် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၁၃ သူ တို့ ကို ထား ခဲ့ ၍ တစ် ဖန် လှေ ပေါ် သို့ တက် ကာ တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကူး တော် မူ ၏။

^၁၄ တ ပည့် တော် တို့ သည် မုန့် ကို ယူ ဆောင် လာ ရန် မေ့ လျော့ ကြ သ ဖြင့် လှေ ပေါ် တွင် သူ တို့ ၌ မုန့် တစ် လုံး တည်း သာ ရှိ ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ၏ တ ဆေး နှင့် ဟေ ရုဒ် ၏ တ ဆေး တို့ ကို အ ထူး သ တိ ပြု ကြ လော့” ဟု မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ^၁၆ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း မိ မိ တို့ ၌ မုန့် မ ပါ သော ကြောင့် ဖြစ် သည် ဟု အ ချင်း ချင်း အ ချေ အ တင် ပြော ဆို ကြ ၏။

^၁၇ ထို သို့ ပြော ဆို ကြ သည် ကို ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ သိ တော် မူ လျှင် “သင် တို့ ၌ မုန့် မ ပါ ကြောင်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် အ ချေ အ တင် ပြော ဆို ကြ သ နည်း။ သင် တို့ သ ဘော မ ပေါက် နား မ လည် ကြ သေး သ လော။ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး သည် မာ ကျော လျက် ရှိ နေ သေး သ လော။ ^၁၈ သင် တို့ သည် မျက် စိ ရှိ လျက် နှင့် မ မြင် ကြ သ လော။ နား ရှိ လျက် နှင့် မ ကြား ကြ သ လော။ သင် တို့ မ မှတ် မိ ကြ သ လော။ ^၁၉ မုန့် ငါး လုံး ကို လူ ငါး ထောင် အ တွက် ငါ ဖဲ့ ခဲ့ စဉ် က မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို တောင်း အ ပြည့် ဘယ် နှ တောင်း ကောက် သိမ်း ခဲ့ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ “မုန့် ခု နစ် လုံး ကို လူ လေး ထောင် အ တွက် ငါ ဖဲ့ ခဲ့ စဉ် က မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို တောင်း အ ပြည့် ဘယ် နှ တောင်း ကောက် သိမ်း ခဲ့ ကြ သ နည်း ” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “ခု နစ် တောင်း” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ နား မ လည် ကြ သေး သ လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ သူ တို့ သည် ဗက် ဇဲ ဒ မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ လူ တို့ သည် မျက် မ မြင် တစ် ဦး ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ၍ သူ့ ကို တို့ ထိ ‌တော် မူ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၂၃ ကိုယ် တော် သည် မျက် မ မြင် ၏ လက် ကို ဆွဲ ၍ ရွာ အ ပြင် သို့ ခေါ် သွား တော် မူ ပြီး လျှင် သူ ၏ မျက် စိ ပေါ် သို့ တံ တွေး ထွေး ကာ သူ့ အ ပေါ် လက် တော် တင် လျက် “တစ် စုံ တစ် ခု ကို မြင် ရ သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၂၄ သူ သည် မော့ ကြည့် လျက် “လူ တို့ ကို မြင် ရ ပါ ၏။ သစ် ပင် များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပြီး လမ်း လျှောက် နေ ကြ သည် ကို မြင် ရ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ ၏ မျက် စိ ပေါ် သို့ လက် တော် ကို တစ် ဖန် တင် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို့ နောက် မော့ ကြည့် စေ တော် မူ ရာ'။ သူ သည် ရှင်း လင်း စွာ မြင် ရ ၍ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လာ ၏။ အ လုံး စုံ ကို လည်း ကြည် လင် စွာ မြင် ရ လေ ၏။ ^၂၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ရွာ ထဲ သို့ မ ဝင် နှင့်” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ရွာ ထဲ ၌ မည် သူ့ ကို မျှ လည်း မ ပြော ပြ နှင့်' ပါ သည်။ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး သူ့ ကို မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် လွှတ် တော် မူ ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ဆီ ဇာ ရီး ယား ဖိ လိပ္ပိ နယ် ရှိ ကျေး ရွာ များ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ လမ်း ခ ရီး ၌ တ ပည့် တော် တို့ အား “လူ တို့ သည် ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ ၏။ ^၂၈ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်။ သို့ သော် အ ချို့ တို့ က ဧ လိ ယ ဟု ဆို ကြ ၍ အ ချို့ တို့ က လည်း ပ‌ ရော ဖက် များ ထဲ မှ တစ် ပါး ပါး ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်” ဟူ ၍ ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ မူ ကား ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ လျှင် ပေ တ ရု က “ကိုယ် တော် သည် ခ ရစ် တော် ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၃၀ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် သူ တို့ အား သ တိ ပေး တော် မူ ၏။

^၃၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က လူ့ သား သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ လျက် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ ၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ ပြီး အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ရ ကာ သုံး ရက် ကြာ သော အ ခါ ထ မြောက် ရ မည် ဖြစ် ကြောင်း တ ပည့် တော် တို့ အား သွန် သင် တော် မူ ၏။ ^၃၂ ကိုယ် တော် သည် ထို အ ကြောင်း အ ရာ ကို အ တိ အ လင်း မိန့် တော် မူ သော အ ခါ ပေ တ ရု သည် ကိုယ် တော် ကို ဘေး ဘက် သို့ ခေါ် ၍ ပြစ် တင် ပြော ဆို လေ ၏။ ^၃၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လှည့် ၍ တ ပည့် တော် များ ကို ကြည့် ရှု လျက် ပေ တ ရု ကို ဆုံး မ ကာ “အ ချင်း စာ တန်၊ ငါ့ နောက် သို့ ဆုတ် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ များ ကို မ စွဲ လမ်း ဘဲ လူ တို့ နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ များ ကို သာ စွဲ လမ်း ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် များ နှင့် တ ကွ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် ၍ “မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လို လျှင် မိ မိ ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ် ပြီး မိ မိ ၏ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ကို ထမ်း လျက် ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ရ မည်။ ^၃၅ အ ကြောင်း မှာ မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လို သော သူ သည် အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ လိမ့် မည်။ ငါ နှင့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း အ တွက် မိ မိ အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ သော သူ မူ ကား မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လိမ့် မည်။ ^၃၆ လူ သည် ကမ္ဘာ လော က တစ် ခု လုံး ကို ရ ရှိ သော် လည်း မိ မိ အ သက် ဝိ ညာဉ် ဆုံး ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။ ^၃၇ တစ် နည်း အား ဖြင့် လူ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို ပေး ၍ မိ မိ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို ပြန် ရွေး နိုင် မည် နည်း။ ^၃၈ အ ကြောင်း မူ ကား ဖောက် ပြန် ၍ အ ပြစ် နှင့် ပြည့် နေ သော ဤ ခေတ် ကာ လ ၌ မည် သူ မ ဆို ငါ နှင့် ငါ့ စ ကား အ တွက် ရှက် လျှင် လူ့ သား သည် လည်း သန့် ရှင်း သော ကောင်း ကင် တ မန် များ နှင့် အ တူ မိ မိ ခ မည်း တော် ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ ကို ဆောင် လျက် ကြွ လာ သော အ ခါ ထို သူ အ တွက် ရှက် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

8

¹ In those days, when there was a very great multitude, and they had nothing to eat, Jesus called his disciples to himself and said to them, ² “I have compassion on the multitude, because they have stayed with me now three days and have nothing to eat. ³ If I send them away fasting to their home, they will faint on the way, for some of them have come a long way.” ⁴ His disciples answered him, “From where could one satisfy these people with bread here in a deserted place?” ⁵ He asked them, “How many loaves do you have?” They said, “Seven.”

⁶ He commanded the multitude to sit down on the ground, and he took the seven loaves. Having given thanks, he broke them and gave them to his disciples to serve, and they served the multitude. ⁷ They also had a few small fish. Having blessed them, he said to serve these also. ⁸ They ate and were filled. They took up seven baskets of broken pieces that were left over. ⁹ Those who had eaten were about four thousand. Then he sent them away. ¹⁰ Immediately he entered into the boat with his disciples and came into the region of Dalmanutha.

¹¹ The Pharisees came out and began to question him, seeking from him a sign from heaven and testing him. ¹² He sighed deeply in his spirit and said, “Why does this generation The word translated 'generation' here (genea) could also be translated 'people', 'race', or 'family'. seek a sign? Most certainly I tell you, no sign will be given to this generation.” ¹³ He left them, and again entering into the boat, departed to the other side.

¹⁴ They forgot to take bread; and they didn’t have more than one loaf in the boat with them. ¹⁵ He warned them, saying, “Take heed: beware of the yeast of the Pharisees and the yeast of Herod.” ¹⁶ They reasoned with one another, saying, “It’s because we have no bread.”

¹⁷ Jesus, perceiving it, said to them, “Why do you reason that it’s because you have no bread? Don’t you perceive yet or understand? Is your heart still hardened? ¹⁸ Having eyes, don’t you see? Having ears, don’t you hear? Don’t you remember? ¹⁹ When I broke the five loaves among the five thousand, how many baskets full of broken pieces did you take up?” They told him, “Twelve.” ²⁰ “When the seven loaves fed the four thousand, how many baskets full of broken pieces did you take up?” They told him, “Seven.” ²¹ He asked them, “Don’t you understand yet?”

²² He came to Bethsaida. They brought a blind man to him and begged him to touch him. ²³ He took hold of the blind man by the hand, and brought him out of the village. When he had spat on his eyes, and laid his hands on him, he asked him if he saw anything. ²⁴ He looked up, and said, “I see men, but I see them like walking trees.” ²⁵ Then again he laid his hands on his eyes. He looked intently, and was restored, and saw everyone clearly. ²⁶ He sent him away to his house, saying, “Don’t enter into the village, nor tell anyone in the village.”

²⁷ Jesus went out, with his disciples, into the villages of Caesarea Philippi. On the way he asked his disciples, “Who do men say that I am?”  ²⁸ They told him, “John the Baptizer, and others say Elijah, but others, one of the prophets.” ²⁹ He said to them, “But who do you say that I am?” Peter answered, “You are the Christ.” ³⁰ He commanded them that they should tell no one about him.

³¹ He began to teach them that the Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders, the chief priests, and the scribes, and be killed, and after three days rise again. ³² He spoke to them openly. Peter took him and began to rebuke him. ³³ But he, turning around and seeing his disciples, rebuked Peter, and said, “Get behind me, Satan! For you have in mind not the things of God, but the things of men.”

³⁴ He called the multitude to himself with his disciples and said to them, “Whoever wants to come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me. ³⁵ For whoever wants to save his life will lose it; and whoever will lose his life for my sake and the sake of the Good News will save it. ³⁶ For what does it profit a man to gain the whole world and forfeit his life? ³⁷ For what will a man give in exchange for his life? ³⁸ For whoever will be ashamed of me and of my words in this adulterous and sinful generation, the Son of Man also will be ashamed of him when he comes in his Father’s glory with the holy angels.”