၃၉

^၁ ယော သပ် သည် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ထို ပြည် သို့ ယော သပ် ကို ခေါ် ဆောင် လာ သော ဣ ရှ မေ လ လူ မျိုး လက် ထဲ မှ အီ ဂျစ် အ မျိုး သား၊ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ်၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး ပေါ တိ ဖာ သည် ယော သပ် ကို ဝယ် ယူ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် အောင် မြင် သော သူ ဖြစ် လာ ၍ မိ မိ သ ခင် အီ ဂျစ် အ မျိုး သား ၏ အိမ် ၌ နေ ထိုင် ရ ၏။

^၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သူ ပြု လေ ရာ ရာ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အောင် မြင် စေ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း သူ ၏ သ ခင် သည် သိ မြင် လေ ၏။ ^၄ ထို့ ကြောင့် ယော သပ် သည် သ ခင့် ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ ၍ သ ခင့် အား ခ စား လျက် နေ ရ ၏။ သ ခင် သည် မိ မိ အိမ် ကို ကြီး ကြပ် သူ အ ဖြစ် သူ့ အား ခန့် ထား ၍ မိ မိ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို သူ့ လက် ၌ အပ် လေ ၏။ ^၅ ထို သို့ သ ခင် သည် မိ မိ အိမ် နှင့် မိ မိ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို သူ့ အား အပ် နှံ သော အ ချိန် မှ စ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် အား ဖြင့် ထို အီ ဂျစ် အ မျိုး သား ၏ အိမ် ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ သ ဖြင့် သူ ၏ အိမ်၊ သူ ၏ လယ် ယာ တို့ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ အ ပေါ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ သက် ရောက် လေ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် သ ခင် သည် မိ မိ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး ကို ယော သပ် လက် သို့ အပ် ၍ မိ မိ စား သော အ စား အ စာ မှ တစ် ပါး မိ မိ ပိုင် သော မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ သိ မ မှတ် ဘဲ နေ ၏။ ယော သပ် သည် အ ဆင်း သဏ္ဌာန် လှ ၍ ရုပ် ရည် ချော မော သော သူ ဖြစ် ၏။

^၇ ထို့ နောက် တွင် သ ခင် ၏ မ ယား သည် ယော သပ် ကို နှစ် သက် တပ် မက် ၍ “ငါ နှင့် အိပ် ပါ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၈ ယော သပ် သည် ငြင်း ဆန် ၍ သူ့ သ ခင် ၏ မ ယား အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် အိမ် ၌ ရှိ သော အ ရာ တို့ ကို မ သိ မ မှတ် ပါ။ သူ ၌ ရှိ သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် ပါ ပြီ။ ^၉ ဤ အိမ် ၌ အ ကျွန်ုပ် ထက် ကြီး မြတ် သော သူ မ ရှိ ပါ။ သ ခင် မ သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ မ ယား ဖြစ် သော ကြောင့် သ ခင် မ မှ တစ် ပါး မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ အ ကျွန်ုပ် အား မ ထိန်း ချုပ် ထား ပါ။ သို့ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် သည် ဤ မျှ လောက် ကြီး မား သော မ ကောင်း မှု ကို ပြု ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ပြစ် မှား ရ ပါ မည် လော” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၀ ထို သ ခင် မ သည် ယော သပ် အား သူ နှင့် အ တူ အိပ် ရန်၊ သူ နှင့် အ တူ နေ ရန် နေ့ စဉ် နေ့ တိုင်း ပြော ဆို နေ သော် လည်း ယော သပ် သည် သူ့ ကို နား မ ထောင် ပေ။

^၁၁ တစ် နေ့ တွင် ယော သပ် သည် အ လုပ် လုပ် ရန် အိမ် ထဲ သို့ ဝင် သွား ရာ အိမ် ထဲ ၌ အိမ် သား ယောက်ျား တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ^၁၂ ထို အ ခါ သ ခင် မ သည် ယော သပ် ၏ အ ဝတ် ကို ဖမ်း ဆွဲ ၍ “ငါ နှင့် အိပ် ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ သို့ သော် ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ အ ဝတ် ကို သ ခင် မ လက် ထဲ ၌ စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် ဘက် သို့ ပြေး ထွက် သွား လေ ၏။ ^၁၃ ထို သို့ ယော သပ် သည် သူ့ အ ဝတ် ကို မိ မိ လက် ထဲ ၌ စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် ဘက် သို့ ထွက် ပြေး သည် ကို သ ခင် မ သိ မြင် သော အ ခါ၊ ^၁၄ မိ မိ ၏ အိမ် သား ယောက်ျား တို့ ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ အား “ကြည့် ကြ ပါ၊ ငါ တို့ ကို ပြောင် လှောင် ရန် သ ခင် သည် ဤ ဟေ ဗြဲ အ မျိုး သား ကို ငါ တို့ ထံ သို့‌ ခေါ် လာ ခဲ့ ပြီ တ ကား။ သူ သည် ငါ နှင့် အိပ် ရန် ငါ့ ထံ သို့ ဝင် လာ သ ဖြင့် ငါ သည် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဟစ် အော် ရ ၏။ ^၁၅ ငါ သည် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ဟစ် အော် သည် ကို သူ ကြား သော အ ခါ သူ ၏ အ ဝတ် ကို ငါ့ ထံ ၌ စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် သို့ ပြေး ထွက် သွား ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ သ ခင် အိမ် သို့ ပြန် ရောက် သည့် တိုင် အောင် ယော သပ် ၏ အ ဝတ် ကို မိ မိ ဘေး ၌ ထား လေ ၏။

^၁၇ ထို စ ကား အ တိုင်း ပင် သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ သို့ သ ခင် ခေါ် လာ ခဲ့ သော ဤ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ကျွန် သည် ကျွန် မ ကို ပြောင် လှောင် ရန် ကျွန် မ ထံ သို့ ဝင် လာ ပါ ၏။ ^၁၈ ကျွန် မ သည် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ဟစ် အော် သော ကြောင့် သူ သည် ကျွန် မ ဘေး ၌ သူ့ အ ဝတ် ကို စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် သို့ ထွက် ပြေး သွား ၏” ဟု ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၉ “သ ခင် ၏ ကျွန် သည် ကျွန် မ ၌ ဤ သို့ သော အ မှု ကို ပြု ခဲ့ ပါ ၏” ဟု မိ မိ မ ယား ပြော သော စ ကား ကို သ ခင် ကြား သော အ ခါ အ မျက် ထွက် လေ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ ယော သပ် ၏ သ ခင် သည် ယော သပ် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ၍ ရှင် ဘု ရင် အ ကျဉ်း ချ ထား သော သူ များ ကို ချုပ် နှောင် ထား သည့် နေ ရာ ဖြစ် သော အ ကျဉ်း ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား လေ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ယော သပ် သည် အ ကျဉ်း ထောင် ထဲ ၌ နေ ရ ၏။

^၂၁ သို့ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ ၍ သူ့ ကို‌ မေတ္တာ က ရု ဏာ ပြ လျက် ထောင် မှူး ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ စေ တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထောင် မှူး သည် အ ကျဉ်း ထောင် ထဲ ၌ ရှိ သော အ ကျဉ်း သား အား လုံး ကို ယော သပ် လက် သို့ အပ် ၍ ထောင် ထဲ ၌ ဆောင် ရွက် စ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ယော သပ် ဆောင် ရွက် ရ ၏။ ^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ယော သပ် ဆောင် ရွက် သ မျှ သော အ မှု တို့ ကို ထောင် မှူး သည် ကြည့် ရှု စ ရာ မ လို ပေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် ပြု လေ ရာ ရာ ၌ အောင် မြင် စေ တော် မူ ၏။

39

¹ Joseph was brought down to Egypt. Potiphar, an officer of Pharaoh’s, the captain of the guard, an Egyptian, bought him from the hand of the Ishmaelites that had brought him down there. ² Yahweh was with Joseph, and he was a prosperous man. He was in the house of his master the Egyptian.

³ His master saw that Yahweh was with him, and that Yahweh made all that he did prosper in his hand. ⁴ Joseph found favor in his sight. He ministered to him, and Potiphar made him overseer over his house, and all that he had he put into his hand. ⁵ From the time that he made him overseer in his house, and over all that he had, Yahweh blessed the Egyptian’s house for Joseph’s sake. Yahweh’s blessing was on all that he had, in the house and in the field. ⁶ He left all that he had in Joseph’s hand. He didn’t concern himself with anything, except for the food which he ate. Joseph was well-built and handsome.

⁷ After these things, his master’s wife set her eyes on Joseph; and she said, “Lie with me.” ⁸ But he refused, and said to his master’s wife, “Behold, my master doesn’t know what is with me in the house, and he has put all that he has into my hand. ⁹ No one is greater in this house than I am, and he has not kept back anything from me but you, because you are his wife. How then can I do this great wickedness, and sin against God?” ¹⁰ As she spoke to Joseph day by day, he didn’t listen to her, to lie by her, or to be with her.

¹¹ About this time, he went into the house to do his work, and there were none of the men of the house inside. ¹² She caught him by his garment, saying, “Lie with me!” He left his garment in her hand, and ran outside. ¹³ When she saw that he had left his garment in her hand, and had run outside, ¹⁴ she called to the men of her house, and spoke to them, saying, “Behold, he has brought a Hebrew in to us to mock us. He came in to me to lie with me, and I cried with a loud voice. ¹⁵ When he heard that I lifted up my voice and cried, he left his garment by me, and ran outside.” ¹⁶ She laid up his garment by her, until his master came home.

¹⁷ She spoke to him according to these words, saying, “The Hebrew servant, whom you have brought to us, came in to me to mock me, ¹⁸ and as I lifted up my voice and cried, he left his garment by me, and ran outside.” ¹⁹ When his master heard the words of his wife, which she spoke to him, saying, “This is what your servant did to me,” his wrath was kindled. ²⁰ Joseph’s master took him, and put him into the prison, the place where the king’s prisoners were bound, and he was there in custody.

²¹ But Yahweh was with Joseph, and showed kindness to him, and gave him favor in the sight of the keeper of the prison. ²² The keeper of the prison committed to Joseph’s hand all the prisoners who were in the prison. Whatever they did there, he was responsible for it. ²³ The keeper of the prison didn’t look after anything that was under his hand, because Yahweh was with him; and that which he did, Yahweh made it prosper.

၃၉

^၁ ယော သပ် သည် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ထို ပြည် သို့ ယော သပ် ကို ခေါ် ဆောင် လာ သော ဣ ရှ မေ လ လူ မျိုး လက် ထဲ မှ အီ ဂျစ် အ မျိုး သား၊ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ်၊ ကိုယ် ရံ တော် မှူး ပေါ တိ ဖာ သည် ယော သပ် ကို ဝယ် ယူ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် အောင် မြင် သော သူ ဖြစ် လာ ၍ မိ မိ သ ခင် အီ ဂျစ် အ မျိုး သား ၏ အိမ် ၌ နေ ထိုင် ရ ၏။

^၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ သူ ပြု လေ ရာ ရာ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အောင် မြင် စေ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း သူ ၏ သ ခင် သည် သိ မြင် လေ ၏။ ^၄ ထို့ ကြောင့် ယော သပ် သည် သ ခင့် ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ ၍ သ ခင့် အား ခ စား လျက် နေ ရ ၏။ သ ခင် သည် မိ မိ အိမ် ကို ကြီး ကြပ် သူ အ ဖြစ် သူ့ အား ခန့် ထား ၍ မိ မိ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို သူ့ လက် ၌ အပ် လေ ၏။ ^၅ ထို သို့ သ ခင် သည် မိ မိ အိမ် နှင့် မိ မိ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို သူ့ အား အပ် နှံ သော အ ချိန် မှ စ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် အား ဖြင့် ထို အီ ဂျစ် အ မျိုး သား ၏ အိမ် ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ သ ဖြင့် သူ ၏ အိမ်၊ သူ ၏ လယ် ယာ တို့ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ အ ပေါ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ သက် ရောက် လေ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် သ ခင် သည် မိ မိ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး ကို ယော သပ် လက် သို့ အပ် ၍ မိ မိ စား သော အ စား အ စာ မှ တစ် ပါး မိ မိ ပိုင် သော မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ သိ မ မှတ် ဘဲ နေ ၏။ ယော သပ် သည် အ ဆင်း သဏ္ဌာန် လှ ၍ ရုပ် ရည် ချော မော သော သူ ဖြစ် ၏။

^၇ ထို့ နောက် တွင် သ ခင် ၏ မ ယား သည် ယော သပ် ကို နှစ် သက် တပ် မက် ၍ “ငါ နှင့် အိပ် ပါ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၈ ယော သပ် သည် ငြင်း ဆန် ၍ သူ့ သ ခင် ၏ မ ယား အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် အိမ် ၌ ရှိ သော အ ရာ တို့ ကို မ သိ မ မှတ် ပါ။ သူ ၌ ရှိ သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် ပါ ပြီ။ ^၉ ဤ အိမ် ၌ အ ကျွန်ုပ် ထက် ကြီး မြတ် သော သူ မ ရှိ ပါ။ သ ခင် မ သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ မ ယား ဖြစ် သော ကြောင့် သ ခင် မ မှ တစ် ပါး မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ အ ကျွန်ုပ် အား မ ထိန်း ချုပ် ထား ပါ။ သို့ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် သည် ဤ မျှ လောက် ကြီး မား သော မ ကောင်း မှု ကို ပြု ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ပြစ် မှား ရ ပါ မည် လော” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၀ ထို သ ခင် မ သည် ယော သပ် အား သူ နှင့် အ တူ အိပ် ရန်၊ သူ နှင့် အ တူ နေ ရန် နေ့ စဉ် နေ့ တိုင်း ပြော ဆို နေ သော် လည်း ယော သပ် သည် သူ့ ကို နား မ ထောင် ပေ။

^၁၁ တစ် နေ့ တွင် ယော သပ် သည် အ လုပ် လုပ် ရန် အိမ် ထဲ သို့ ဝင် သွား ရာ အိမ် ထဲ ၌ အိမ် သား ယောက်ျား တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။ ^၁၂ ထို အ ခါ သ ခင် မ သည် ယော သပ် ၏ အ ဝတ် ကို ဖမ်း ဆွဲ ၍ “ငါ နှင့် အိပ် ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ သို့ သော် ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ အ ဝတ် ကို သ ခင် မ လက် ထဲ ၌ စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် ဘက် သို့ ပြေး ထွက် သွား လေ ၏။ ^၁၃ ထို သို့ ယော သပ် သည် သူ့ အ ဝတ် ကို မိ မိ လက် ထဲ ၌ စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် ဘက် သို့ ထွက် ပြေး သည် ကို သ ခင် မ သိ မြင် သော အ ခါ၊ ^၁၄ မိ မိ ၏ အိမ် သား ယောက်ျား တို့ ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ အား “ကြည့် ကြ ပါ၊ ငါ တို့ ကို ပြောင် လှောင် ရန် သ ခင် သည် ဤ ဟေ ဗြဲ အ မျိုး သား ကို ငါ တို့ ထံ သို့‌ ခေါ် လာ ခဲ့ ပြီ တ ကား။ သူ သည် ငါ နှင့် အိပ် ရန် ငါ့ ထံ သို့ ဝင် လာ သ ဖြင့် ငါ သည် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဟစ် အော် ရ ၏။ ^၁၅ ငါ သည် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ဟစ် အော် သည် ကို သူ ကြား သော အ ခါ သူ ၏ အ ဝတ် ကို ငါ့ ထံ ၌ စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် သို့ ပြေး ထွက် သွား ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ သ ခင် အိမ် သို့ ပြန် ရောက် သည့် တိုင် အောင် ယော သပ် ၏ အ ဝတ် ကို မိ မိ ဘေး ၌ ထား လေ ၏။

^၁၇ ထို စ ကား အ တိုင်း ပင် သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ သို့ သ ခင် ခေါ် လာ ခဲ့ သော ဤ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ကျွန် သည် ကျွန် မ ကို ပြောင် လှောင် ရန် ကျွန် မ ထံ သို့ ဝင် လာ ပါ ၏။ ^၁၈ ကျွန် မ သည် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ဟစ် အော် သော ကြောင့် သူ သည် ကျွန် မ ဘေး ၌ သူ့ အ ဝတ် ကို စွန့် ထား ခဲ့ ၍ အ ပြင် သို့ ထွက် ပြေး သွား ၏” ဟု ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၉ “သ ခင် ၏ ကျွန် သည် ကျွန် မ ၌ ဤ သို့ သော အ မှု ကို ပြု ခဲ့ ပါ ၏” ဟု မိ မိ မ ယား ပြော သော စ ကား ကို သ ခင် ကြား သော အ ခါ အ မျက် ထွက် လေ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ ယော သပ် ၏ သ ခင် သည် ယော သပ် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ၍ ရှင် ဘု ရင် အ ကျဉ်း ချ ထား သော သူ များ ကို ချုပ် နှောင် ထား သည့် နေ ရာ ဖြစ် သော အ ကျဉ်း ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား လေ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ယော သပ် သည် အ ကျဉ်း ထောင် ထဲ ၌ နေ ရ ၏။

^၂၁ သို့ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ ၍ သူ့ ကို‌ မေတ္တာ က ရု ဏာ ပြ လျက် ထောင် မှူး ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ စေ တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထောင် မှူး သည် အ ကျဉ်း ထောင် ထဲ ၌ ရှိ သော အ ကျဉ်း သား အား လုံး ကို ယော သပ် လက် သို့ အပ် ၍ ထောင် ထဲ ၌ ဆောင် ရွက် စ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ယော သပ် ဆောင် ရွက် ရ ၏။ ^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သော ကြောင့် ယော သပ် ဆောင် ရွက် သ မျှ သော အ မှု တို့ ကို ထောင် မှူး သည် ကြည့် ရှု စ ရာ မ လို ပေ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယော သပ် ပြု လေ ရာ ရာ ၌ အောင် မြင် စေ တော် မူ ၏။

39

¹ Joseph was brought down to Egypt. Potiphar, an officer of Pharaoh’s, the captain of the guard, an Egyptian, bought him from the hand of the Ishmaelites that had brought him down there. ² Yahweh was with Joseph, and he was a prosperous man. He was in the house of his master the Egyptian.

³ His master saw that Yahweh was with him, and that Yahweh made all that he did prosper in his hand. ⁴ Joseph found favor in his sight. He ministered to him, and Potiphar made him overseer over his house, and all that he had he put into his hand. ⁵ From the time that he made him overseer in his house, and over all that he had, Yahweh blessed the Egyptian’s house for Joseph’s sake. Yahweh’s blessing was on all that he had, in the house and in the field. ⁶ He left all that he had in Joseph’s hand. He didn’t concern himself with anything, except for the food which he ate. Joseph was well-built and handsome.

⁷ After these things, his master’s wife set her eyes on Joseph; and she said, “Lie with me.” ⁸ But he refused, and said to his master’s wife, “Behold, my master doesn’t know what is with me in the house, and he has put all that he has into my hand. ⁹ No one is greater in this house than I am, and he has not kept back anything from me but you, because you are his wife. How then can I do this great wickedness, and sin against God?” ¹⁰ As she spoke to Joseph day by day, he didn’t listen to her, to lie by her, or to be with her.

¹¹ About this time, he went into the house to do his work, and there were none of the men of the house inside. ¹² She caught him by his garment, saying, “Lie with me!” He left his garment in her hand, and ran outside. ¹³ When she saw that he had left his garment in her hand, and had run outside, ¹⁴ she called to the men of her house, and spoke to them, saying, “Behold, he has brought a Hebrew in to us to mock us. He came in to me to lie with me, and I cried with a loud voice. ¹⁵ When he heard that I lifted up my voice and cried, he left his garment by me, and ran outside.” ¹⁶ She laid up his garment by her, until his master came home.

¹⁷ She spoke to him according to these words, saying, “The Hebrew servant, whom you have brought to us, came in to me to mock me, ¹⁸ and as I lifted up my voice and cried, he left his garment by me, and ran outside.” ¹⁹ When his master heard the words of his wife, which she spoke to him, saying, “This is what your servant did to me,” his wrath was kindled. ²⁰ Joseph’s master took him, and put him into the prison, the place where the king’s prisoners were bound, and he was there in custody.

²¹ But Yahweh was with Joseph, and showed kindness to him, and gave him favor in the sight of the keeper of the prison. ²² The keeper of the prison committed to Joseph’s hand all the prisoners who were in the prison. Whatever they did there, he was responsible for it. ²³ The keeper of the prison didn’t look after anything that was under his hand, because Yahweh was with him; and that which he did, Yahweh made it prosper.