၃၁

^၁ လာ ဗန် ၏ သား တို့ က “ယာ ကုပ် သည် ငါ တို့ ဖ ခင် ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ ကို ယူ သွား ပြီ တ ကား။ သူ သည် ငါ တို့ ဖ ခင် ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ များ အား ဖြင့် ဤ စည်း စိမ် အား လုံး ကို ရ ရှိ လေ ပြီ” ဟု ပြော ဆို သော စ ကား တို့ ကို ယာ ကုပ် ကြား လေ ၏။ ^၂ လာ ဗန် ၏ မျက် နှာ ထား သည် လည်း ယ ခင် က ကဲ့ သို့ မ ဟုတ် တော့ သည် ကို ယာ ကုပ် သိ မြင် လေ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သင့် ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ပြည်၊ သင် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ထံ သို့ ပြန် သွား လော့။ ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ မည်” ဟု ယာ ကုပ် အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ထို ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် လူ လွှတ် ၍ ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ ကို မိ မိ ၏ သိုး ဆိတ် တို့ ရှိ ရာ ကွင်း ပြင် သို့ ခေါ် လာ စေ ပြီး လျှင်၊ ^၅ သူ တို့ အား “သင် တို့ ဖ ခင် ၏ မျက် နှာ ထား သည် ယ ခင် က ကဲ့ သို့ မ ဟုတ် တော့ သည် ကို ငါ သိ မြင် ၏။ သို့ သော် ငါ့ ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ ^၆ ငါ သည် သင် တို့ ၏ ဖ ခင် ကို အ စွမ်း ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ စေ ခံ ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ ၏။ ^၇ သို့ သော် သင် တို့ ဖ ခင် သည် ငါ့ ကို လှည့် စား ၍ ငါ ၏ လုပ် အား ခ ကို ဆယ် ကြိမ် တိုင် တိုင် ပြောင်း လဲ ခဲ့ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ငါ့ ကို ထိ ခိုက် စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ခွင့် ပေး တော် မ မူ။ ^၈ သူ က ‘အ စက် ပါ သော အ ကောင် တို့ သည် သင် ၏ လုပ် အား ခ ဖြစ် မည်’ ဟု ဆို သော အ ခါ သိုး ဆိတ် အား လုံး တို့ သည် အ စက် ပါ သော အ ကောင် များ ကို မွေး ကြ ၏။ သူ က ‘အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် တို့ သည် သင် ၏ လုပ် အား ခ ဖြစ် မည်’ ဟု ဆို သော အ ခါ သိုး ဆိတ် အား လုံး တို့ သည် အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် များ ကို မွေး ကြ ၏။ ^၉ ထို သို့ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ဖ ခင် ၏ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို နုတ် ယူ ၍ ငါ့ အား ပေး တော် မူ ပြီ။

^၁၀ သိုး ဆိတ် တို့ မိတ် လိုက် ရာ သီ ၌ ငါ မျှော် ကြည့် လိုက် ရာ သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ နှင့် မိတ် လိုက် နေ သော သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး တို့ သည် အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် များ၊ အ စက် အ ပြောက် ပါ သော အ ကောင် များ ဖြစ် ကြောင်း အိပ် မက် ထဲ တွင် ငါတွေ့ မြင် ရ ၏။ ^၁၁ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က၊ ‘ယာ ကုပ်’ ဟု အိပ် မက် ထဲ တွင် ငါ့ ကို ခေါ် သ ဖြင့်၊ ‘အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏’ ဟု ငါ ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ကောင်း ကင် တ မန် က၊ ‘မျှော် ကြည့် လော့။ သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ နှင့် မိတ် လိုက် နေ သော သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး အား လုံး တို့ သည် အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် များ၊ အ စက် အ ပြောက် ပါ သော အ ကောင် များ ဖြစ် ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင့် အား လာ ဗန် ပြု ခဲ့ သ မျှ ကို ငါ မြင် ၏။ ^၁၃ ငါ သည် ဗေ သ လ အ ရပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ ထို အ ရပ် ၌ သင် သည် ကျောက် တိုင် ကို ဘိ သိက် သွန်း ၍ ငါ့ အား က တိ သစ္စာ ပြု ခဲ့ ၏။ ယ ခု ထ ၍ ဤ ပြည် မှ ထွက် ခွာ ပြီး သင့် မွေး ရပ် ‌‌မြေ သို့ ပြန် သွား လော့’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏” ဟု သူ တို့ အား ဆို လေ ၏။

^၁၄ ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ ဖ ခင် ၏ အိမ် ၌ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရ ရှိ မည့် အ မွေ ဝေ စု ရှိ သေး သ လော။ ^၁၅ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို တစ် ပါး အ မျိုး သား ကဲ့ သို့ မှတ် ယူ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရောင်း စား ပြီး ရ သော ငွေ ကို သူ အ ကုန် အ စင် သုံး စွဲ လိုက် ပါ ပြီ။ ^၁၆ အ ကယ် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဖ ခင် ထံ မှ ဘု ရား သ ခင် နုတ် ယူ တော် မူ သော ဓ န ဥစ္စာ အား လုံး သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သား သ မီး များ ပိုင် ဆိုင် သော ဓ န ဥစ္စာ ဖြစ် ပါ ၏။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု သင့် အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သ မျှ ကို ပြု ပါ လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် ထ ၍ မိ မိ ၏ သား သ မီး များ နှင့် မ ယား တို့ ကို ကု လား အုတ် ပေါ် တင် ပြီး လျှင်၊ ^၁၈ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် ၌ သူ စု ဆောင်း ၍ ပိုင် ဆိုင် သော တိ ရစ္ဆာန် များ တည်း ဟူ သော မိ မိ တိ ရစ္ဆာန် ရှိ သ မျှ နှင့် မိ မိ စု ဆောင်း ရ ရှိ သော ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ယူ ဆောင် လျက် ခါ နာန် ပြည် ရှိ ဖ ခင် ဣ ဇက် ထံ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၁၉ လာ ဗန် သည် မိ မိ သိုး တို့ ကို အ မွေး ညှပ် ရန် သွား နေ သည် ဖြစ် ၍ ရာ ခေ လ သည် ဖ ခင် ပိုင် ဆိုင် သည့် တေ ရပ် ရုပ် တု တို့ ကို ခိုး ယူ လေ ၏။ ^၂၀ ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ထွက် ပြေး မည့် အ ကြောင်း အာ ရံ လူ မျိုး လာ ဗန် ကို မ ပြော ဘဲ သူ့ အား မ လိမ့် တ ပတ် လုပ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သူ့ နှ လုံး သား ကို ခိုး ယူ’။ လေ ၏။ ^၂၁ ဤ သို့ ဖြင့် ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး ကို ယူ ၍ ထွက် ပြေး လေ ၏။ သူ သည် ထ ၍ ယူ ဖ ရေး တီး မြစ် ကို ကူး ပြီး လျှင် ဂိ လဒ် ပြည် တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ ဦး တည် သွား လေ ၏။

^၂၂ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် ထွက် ပြေး ကြောင်း ကြား သိ သ ဖြင့်၊ ^၂၃ မိ မိ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ခေါ် ၍ ယာ ကုပ် နောက် သို့ ခု နစ် ရက် ခ ရီး လိုက် ပြီး မှ ဂိ လဒ် ပြည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ သူ့ ကို မီ လေ ၏။ ^၂၄ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ရံ လူ မျိုး လာ ဗန် ထံ သို့ ည အိပ် မက် ထဲ တွင် ကြွ လာ ၍ “သင် သည် ယာ ကုပ် အား ကောင်း သည်၊ ဆိုး သည် ဟူ ၍ မ ပြော မိ စေ ရန် သင့် ကိုယ် သင် သ တိ ပြု လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၅ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် ကို လိုက် မီ သော အ ချိန် တွင် ယာ ကုပ် သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ တဲ ထိုး ထား နှင့် ပြီ ဖြစ် ၏။ လာ ဗန် သည် လည်း သူ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ နှင့် အ တူ ဂိ လဒ် ပြည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ တဲ ထိုး လေ ၏။

^၂၆ လာ ဗန် က ယာ ကုပ် အား “သင် မည် သို့ ပြု သ နည်း။ သင် သည် ငါ့ ကို မ လိမ့် တ ပတ် လုပ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သူ့ နှ လုံး သား ကို ခိုး ယူ’။ ၍ ငါ့ သ မီး တို့ ကို စစ် သုံ့ ပန်း ကဲ့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီ တ ကား။ ^၂၇ ငါ သည် ပတ် သာ နှင့် စောင်း တီး လျက်၊ ဝမ်း မြောက် စွာ သီ ချင်း ဆို လျက် သင့် ကို လွှတ် လိုက် လို သည် ကို သင် သည် ငါ့ ကို ဘာ မျှ မ ပြော၊ မ လိမ့် တ ပတ် လုပ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သူ့ နှ လုံး သား ကို ခိုး ယူ’။ ၍ အ ဘယ် ကြောင့် တိတ် တ ဆိတ် ထွက် ပြေး ရ သ နည်း။ ^၂၈ ငါ့ မြေး၊ ငါ့ သ မီး တို့ ကို ငါ နမ်း ရန် ပင် သင် သည် အ ခွင့် မ ပေး။ ယ ခု သင် သည် မိုက် မဲ စွာ ပြု လေ ပြီ တ ကား။ ^၂၉ ငါ သည် သင့် ကို ဒုက္ခ ရောက် စေ နိုင် ၏။ သို့ သော် မ နေ့ ည တွင် သင့် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် က ‘သင် သည် ယာ ကုပ် အား ကောင်း သည်၊ ဆိုး သည် ဟူ ၍ မ ပြော မိ စေ ရန် သင့် ကို သင် သ တိ ပြု လော့’ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၀ ယ ခု သင် သည် သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် ကို အ လွန် လွမ်း ဆွတ် သ ဖြင့် အ ကယ် ပင် ပြန် သွား လို သည် မှန် စေ တော့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ၏ ဘု ရား တို့ ကို ခိုး ယူ ရ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၃၁ ယာ ကုပ် က လည်း “ဦး ရီး သည် ဦး ရီး ၏ သ မီး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ လု ယူ ကောင်း လု ယူ လိမ့် မည် ဟု ထင် မှတ် ၍ ကြောက် သော ကြောင့် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၃၂ ဦး ရီး ၏ ဘု ရား တို့ ကို တစ် စုံ တစ် ဦး ထံ ၌ ရှာ တွေ့ လျှင် ထို သူ ကို အ သက် ချမ်း သာ မ ပေး ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ ရှေ့ တွင် ဦး ရီး ကိုယ် တိုင် ရှာ ကြည့် ၍ အ ကျွန်ုပ် ထံ ၌ ဦး ရီး ဥစ္စာ ရှိ လျှင် ပြန် ယူ ပါ” ဟု လာ ဗန် အား ဆို လေ ၏။ ထို ရုပ် တု တို့ ကို ရာ ခေ လ ခိုး ကြောင်း ယာ ကုပ် မ သိ။

^၃၃ ထို အ ခါ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် ၏ တဲ၊ လေ အာ ၏ တဲ နှင့် ကျွန် မ နှစ် ယောက် တို့ ၏ တဲ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ချေ။ လေ အာ ၏ တဲ ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး နောက် သူ သည် ရာ ခေ လ ၏ တဲ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။ ^၃၄ ရာ ခေ လ သည် တေ ရပ် ရုပ် တု တို့ ကို ယူ ၍ ကု လား အုတ် ကုန်း နှီး ထဲ ထည့် ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ အ ပေါ် ၌ ထိုင် နေ ၏။ ထို ကြောင့် လာ ဗန် သည် တဲ တစ် တဲ လုံး မွှေ နှောက် သော် လည်း မ တွေ့ ချေ။ ^၃၅ ရာ ခေ လ သည် မိ မိ ဖ ခင် အား “ကျွန် မ ၏ သ ခင်၊ စိတ် မ ရှိ ပါ နှင့်။ ကျွန် မ သည် မိန်း မ တို့ ၏ ဓမ္မ တာ လာ နေ ပါ သ ဖြင့် သ ခင့် ရှေ့ ၌ မတ် တတ် မ ရပ် နိုင် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် လာ ဗန် သည် ရှာ ဖွေ သော် လည်း တေ ရပ် ရုပ် တို့ ကို မ တွေ့ ချေ။

^၃၆ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် အ မျက် ထွက် ၍ လာ ဗန် ကို အ ပြစ် တင် လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် အား “ဦး ရီး သည် အ ကျွန်ုပ် နောက် သို့ အ ပြင်း အ ထန် လိုက် ရ လေ အောင် အ ကျွန်ုပ်သည် မည် သည့် အ မှု ကို ကျူး လွန် မိ သ နည်း။ မည် သည့် အ ပြစ် ကို ပြု မိ သ နည်း။ ^၃၇ အ ကျွန်ုပ် ၏ ပစ္စည်း အား လုံး ကို မွှေ နှောက် ပြီး ပြီ။ ဦး ရီး အိမ် မှ ပစ္စည်း တစ် စုံ တစ် ခု တွေ့ ရှိ သ လော။ တွေ့ လျှင် ၎င်း ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ဦး ရီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှေ့ ဤ နေ ရာ ၌ ထား ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှစ် ယောက် ကြား တွင် သူ တို့ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ကြ ပါ စေ။

^၃၈ အ ကျွန်ုပ် သည် ဦး ရီး နှင့် အ တူ အ နှစ် နှစ် ဆယ် နေ ခဲ့ ပါ သည်။ ဦး ရီး ၏ သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ သည် သား မ လျှော။ ဦး ရီး ၏ သိုး ဆိတ် တို့ ထဲ မှ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် မ စား။ ^၃၉ သား ရဲ ကိုက် သတ် သော အ ကောင် ကို လည်း ဦး ရီး ထံ သို့ မ ယူ ဆောင် လာ ဘဲ ၎င်း အ တွက် အ ကျွန်ုပ် က သာ အ နစ် နာ ခံ ခဲ့ ပါ သည်။ နေ့ အ ချိန် အ ခိုး ခံ ရ သည် ဖြစ် စေ၊ ည အ ချိန် အ ခိုး ခံ ရ သည် ဖြစ် စေ ဦး ရီး သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ တွင် အ စား တောင်း ခဲ့ ပါ သည်။ ^၄၀ အ ကျွန်ုပ် သည် နေ့ မှာ အ ပူ ဒဏ်၊ ည မှာ အ အေး ဒဏ် ကို ခံ ရ ပြီး အိပ် ရေး လည်း ပျက် ခဲ့ ရ ပါ သည်။ ^၄၁ အ ကျွန်ုပ် သည် ဦး ရီး ၏ အိမ် ၌ အ နှစ် နှစ် ဆယ် နေ ၍ ဦး ရီး ၏ သ မီး နှစ် ယောက် အ တွက် တစ် ဆယ့် လေး နှစ်၊ ဦး ရီး ၏ သိုး ဆိတ် တို့ အ တွက် ခြောက် နှစ် အ စေ ခံ ခဲ့ ပါ သည်။ ဦး ရီး သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ လုပ် အား ခ ကို ဆယ် ကြိမ် ပြောင်း လဲ ခဲ့ ပါ သည်။ ^၄၂ အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ကြောက် ရွံ့ သော ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ ခဲ့ လျှင် ဦး ရီး သည် ယ ခု အ မှန် ပင် အ ကျွန်ုပ် ကို လက် ချည်း သက် သက် ပြန် လွှတ် ခဲ့ ပေ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ ‌သော ဖိ စီး နှိပ် စက် ခြင်း နှင့် ပင် ပန်း ခက် ခဲ စွာ လုပ် ဆောင် ရ ခြင်း ကို မြင် ၍ မ နေ့ ည က ဦး ရီး ကို ဆုံး မ တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄၃ လာ ဗန် က လည်း “ဤ သ မီး တို့ သည် ငါ့ သ မီး၊ ဤ က လေး တို့ သည် ငါ့ က လေး၊ ဤ သိုး ဆိတ် တို့ သည် လည်း ငါ့ သိုး ဆိတ် ဖြစ် ကြ ၏။ သင် မြင် နေ သ မျှ တို့ သည် ငါ့ ဥစ္စာ ဖြစ် ကြ ၏။ ဤ ငါ့ သ မီး တို့ အ တွက် လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ မွေး ဖွား သော သား သ မီး များ အ တွက် လည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ ငါ မည် သည့် အ ရာ ကို ပြု ပေး နိုင် သ နည်း။ ^၄၄ ယ ခု လာ လော့။ သင် နှင့် ငါ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ စို့။ ၎င်း သည် သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် ပါ စေ” ဟု ယာ ကုပ် အား ဆို ၏။

^၄၅ ထို့ ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် ကျောက် ကို ယူ ၍ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် စိုက် ထူ လေ ၏။ ^၄၆ ထို့ ပြင် ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား “ကျောက် များ ကို စု ကြ ပါ” ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ သည် ကျောက် များ ကို ယူ ၍ စု ပုံ ကြ ၏။ ထို နောက် သူ တို့ သည် ထို ကျောက် ပုံ အ နား တွင် စား သောက် ကြ ၏။ ^၄၇ ထို ကျောက် ပုံ ကို လာ ဗန် က ယေ ဂါ သ ဟာ ဒု သ အာ ရ မိတ် ဘာ သာ စ ကား အ ရ ’သက် သေ ကျောက် ပုံ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။ ယာ ကုပ် မူ ကား ဂိ လဒ် ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား အ ရ ’သက် သေ ကျောက် ပုံ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။

^၄၈ ထို့ နောက် လာ ဗန် က “ယ နေ့ တွင် ဤ ကျောက် ပုံ သည် သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို ကြောင့် ၎င်း ၏ အ မည် ကို ဂိ လဒ် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ^၄၉ မိ ဇ ပါ ’စောင့် ကြည့်’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ခေါ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား လာ ဗန် က “ငါ တို့ သည် တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး မ တွေ့ မ မြင် နိုင် ကြ သော အ ခါ သင် နှင့် ငါ့ အ ကြား ထာ ဝ ရ ဘု ရား စောင့် ကြည့် တော် မူ ပါ စေ။ ^၅၀ သင် သည် ငါ့ သ မီး တို့ ကို နှိပ် စက် မည်၊ ငါ့ သ မီး တို့ အ ပြင် အ ခြား သော မိန်း မ တို့ ကို ယူ မည် ဆို လျှင် ငါ တို့ ကြား ၌ လူ မ ရှိ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း သိ မှတ် လော့” ဟု ဆို သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၅၁ တစ် ဖန် လာ ဗန် က ယာ ကုပ် အား “ဤ ကျောက် ပုံ ကို ကြည့် လော့။ သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ ငါ စိုက် ထူ ထား သော မှတ် တိုင် ကို ကြည့် လော့။ ^၅၂ ငါ သည် သင့် ကို အန္တ ရာယ် ပြု ရန် ဤ ကျောက် ပုံ ကို မ ကျော် မည့် အ ကြောင်း၊ သင် သည် လည်း ငါ့ ကို အန္တ ရာယ် ပြု ရန် ဤ ကျောက် ပုံ နှင့် ဤ မှတ် တိုင် ကို မ ကျော် မည့် အ ကြောင်း ဤ ကျောက် ပုံ သည် သက် သေ ဖြစ် ၏။ ဤ မှတ် တိုင် သည် လည်း သက် သေ ဖြစ် ၏။ ^၅၃ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ နာ ခေါ် ၏ ဘု ရား၊ သူ တို့ ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကြား ၌ တ ရား စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ယာ ကုပ် သည် လည်း မိ မိ ဖ ခင် ဣ ဇက် ကြောက် ရွံ့ သော ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို လေ ၏။

^၅၄ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် သည် တောင် ပေါ် ၌ ယဇ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ၍ အ စား အ စာ စား သောက် ရန် မိ မိ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် လေ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း အ စား အ စာ စား သောက် ပြီး လျှင် တောင် ပေါ် ၌ ည အိပ် နား ကြ ၏။ ^၅၅ လာ ဗန် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ မိ မိ မြေး၊ မိ မိ သ မီး တို့ ကို နမ်း ပြီး လျှင် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ၏။ ထို့ နောက် လာ ဗန် သည် ထွက် ခွာ ၍ မိ မိ နေ ရပ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

31

¹ Jacob heard Laban’s sons’ words, saying, “Jacob has taken away all that was our father’s. He has obtained all this wealth from that which was our father’s.” ² Jacob saw the expression on Laban’s face, and, behold, it was not toward him as before. ³ Yahweh said to Jacob, “Return to the land of your fathers, and to your relatives, and I will be with you.”

⁴ Jacob sent and called Rachel and Leah to the field to his flock, ⁵ and said to them, “I see the expression on your father’s face, that it is not toward me as before; but the God of my father has been with me. ⁶ You know that I have served your father with all of my strength. ⁷ Your father has deceived me, and changed my wages ten times, but God didn’t allow him to hurt me. ⁸ If he said, ‘The speckled will be your wages,’ then all the flock bore speckled. If he said, ‘The streaked will be your wages,’ then all the flock bore streaked. ⁹ Thus God has taken away your father’s livestock, and given them to me.

¹⁰ During mating season, I lifted up my eyes, and saw in a dream, and behold, the male goats which leaped on the flock were streaked, speckled, and grizzled. ¹¹ The angel of God said to me in the dream, ‘Jacob,’ and I said, ‘Here I am.’ ¹² He said, ‘Now lift up your eyes, and behold, all the male goats which leap on the flock are streaked, speckled, and grizzled, for I have seen all that Laban does to you. ¹³ I am the God of Bethel, where you anointed a pillar, where you vowed a vow to me. Now arise, get out from this land, and return to the land of your birth.’ ”

¹⁴ Rachel and Leah answered him, “Is there yet any portion or inheritance for us in our father’s house? ¹⁵ Aren’t we considered as foreigners by him? For he has sold us, and has also used up our money. ¹⁶ For all the riches which God has taken away from our father are ours and our children’s. Now then, whatever God has said to you, do.”

¹⁷ Then Jacob rose up, and set his sons and his wives on the camels, ¹⁸ and he took away all his livestock, and all his possessions which he had gathered, including the livestock which he had gained in Paddan Aram, to go to Isaac his father, to the land of Canaan. ¹⁹ Now Laban had gone to shear his sheep; and Rachel stole the teraphim Teraphim were household idols that may have been associated with inheritance rights to the household property. that were her father’s. ²⁰ Jacob deceived Laban the Syrian, in that he didn’t tell him that he was running away. ²¹ So he fled with all that he had. He rose up, passed over the River, and set his face toward the mountain of Gilead.

²² Laban was told on the third day that Jacob had fled. ²³ He took his relatives with him, and pursued him seven days’ journey. He overtook him in the mountain of Gilead. ²⁴ God came to Laban the Syrian in a dream of the night, and said to him, “Be careful that you don’t speak to Jacob either good or bad.” ²⁵ Laban caught up with Jacob. Now Jacob had pitched his tent in the mountain, and Laban with his relatives encamped in the mountain of Gilead.

²⁶ Laban said to Jacob, “What have you done, that you have deceived me, and carried away my daughters like captives of the sword? ²⁷ Why did you flee secretly, and deceive me, and didn’t tell me, that I might have sent you away with mirth and with songs, with tambourine and with harp; ²⁸ and didn’t allow me to kiss my sons and my daughters? Now have you done foolishly. ²⁹ It is in the power of my hand to hurt you, but the God of your father spoke to me last night, saying, ‘Be careful that you don’t speak to Jacob either good or bad.’ ³⁰ Now, you want to be gone, because you greatly longed for your father’s house, but why have you stolen my gods?”

³¹ Jacob answered Laban, “Because I was afraid, for I said, ‘Lest you should take your daughters from me by force.’ ³² Anyone you find your gods with shall not live. Before our relatives, discern what is yours with me, and take it.” For Jacob didn’t know that Rachel had stolen them.

³³ Laban went into Jacob’s tent, into Leah’s tent, and into the tent of the two female servants; but he didn’t find them. He went out of Leah’s tent, and entered into Rachel’s tent. ³⁴ Now Rachel had taken the teraphim, put them in the camel’s saddle, and sat on them. Laban felt around all the tent, but didn’t find them. ³⁵ She said to her father, “Don’t let my lord be angry that I can’t rise up before you; for I’m having my period.” He searched, but didn’t find the teraphim.

³⁶ Jacob was angry, and argued with Laban. Jacob answered Laban, “What is my trespass? What is my sin, that you have hotly pursued me? ³⁷ Now that you have felt around in all my stuff, what have you found of all your household stuff? Set it here before my relatives and your relatives, that they may judge between us two.

³⁸ “These twenty years I have been with you. Your ewes and your female goats have not cast their young, and I haven’t eaten the rams of your flocks. ³⁹ That which was torn of animals, I didn’t bring to you. I bore its loss. Of my hand you required it, whether stolen by day or stolen by night. ⁴⁰ This was my situation: in the day the drought consumed me, and the frost by night; and my sleep fled from my eyes. ⁴¹ These twenty years I have been in your house. I served you fourteen years for your two daughters, and six years for your flock, and you have changed my wages ten times. ⁴² Unless the God of my father, the God of Abraham, and the fear of Isaac, had been with me, surely now you would have sent me away empty. God has seen my affliction and the labor of my hands, and rebuked you last night.”

⁴³ Laban answered Jacob, “The daughters are my daughters, the children are my children, the flocks are my flocks, and all that you see is mine! What can I do today to these my daughters, or to their children whom they have borne? ⁴⁴ Now come, let’s make a covenant, you and I. Let it be for a witness between me and you.”

⁴⁵ Jacob took a stone, and set it up for a pillar. ⁴⁶ Jacob said to his relatives, “Gather stones.” They took stones, and made a heap. They ate there by the heap. ⁴⁷ Laban called it Jegar Sahadutha, Jegar Sahadutha means ‘Witness Heap’ in Aramaic. but Jacob called it Galeed. Galeed means ‘Witness Heap’ in Hebrew.

⁴⁸ Laban said, “This heap is witness between me and you today.” Therefore it was named Galeed ⁴⁹ and Mizpah, for he said, “Yahweh watch between me and you, when we are absent one from another. ⁵⁰ If you afflict my daughters, or if you take wives in addition to my daughters, no man is with us; behold, God is witness between me and you.” ⁵¹ Laban said to Jacob, “See this heap, and see the pillar, which I have set between me and you. ⁵² May this heap be a witness, and the pillar be a witness, that I will not pass over this heap to you, and that you will not pass over this heap and this pillar to me, for harm. ⁵³ The God of Abraham, and the God of Nahor, the God of their father, judge between us.” Then Jacob swore by the fear of his father, Isaac.

⁵⁴ Jacob offered a sacrifice in the mountain, and called his relatives to eat bread. They ate bread, and stayed all night in the mountain. ⁵⁵ Early in the morning, Laban rose up, and kissed his sons and his daughters, and blessed them. Laban departed and returned to his place.

၃၁

^၁ လာ ဗန် ၏ သား တို့ က “ယာ ကုပ် သည် ငါ တို့ ဖ ခင် ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ ကို ယူ သွား ပြီ တ ကား။ သူ သည် ငါ တို့ ဖ ခင် ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ များ အား ဖြင့် ဤ စည်း စိမ် အား လုံး ကို ရ ရှိ လေ ပြီ” ဟု ပြော ဆို သော စ ကား တို့ ကို ယာ ကုပ် ကြား လေ ၏။ ^၂ လာ ဗန် ၏ မျက် နှာ ထား သည် လည်း ယ ခင် က ကဲ့ သို့ မ ဟုတ် တော့ သည် ကို ယာ ကုပ် သိ မြင် လေ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သင့် ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ပြည်၊ သင် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ထံ သို့ ပြန် သွား လော့။ ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ မည်” ဟု ယာ ကုပ် အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ထို ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် လူ လွှတ် ၍ ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ ကို မိ မိ ၏ သိုး ဆိတ် တို့ ရှိ ရာ ကွင်း ပြင် သို့ ခေါ် လာ စေ ပြီး လျှင်၊ ^၅ သူ တို့ အား “သင် တို့ ဖ ခင် ၏ မျက် နှာ ထား သည် ယ ခင် က ကဲ့ သို့ မ ဟုတ် တော့ သည် ကို ငါ သိ မြင် ၏။ သို့ သော် ငါ့ ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ ^၆ ငါ သည် သင် တို့ ၏ ဖ ခင် ကို အ စွမ်း ရှိ သ မျှ ဖြင့် အ စေ ခံ ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ ၏။ ^၇ သို့ သော် သင် တို့ ဖ ခင် သည် ငါ့ ကို လှည့် စား ၍ ငါ ၏ လုပ် အား ခ ကို ဆယ် ကြိမ် တိုင် တိုင် ပြောင်း လဲ ခဲ့ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် ငါ့ ကို ထိ ခိုက် စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ခွင့် ပေး တော် မ မူ။ ^၈ သူ က ‘အ စက် ပါ သော အ ကောင် တို့ သည် သင် ၏ လုပ် အား ခ ဖြစ် မည်’ ဟု ဆို သော အ ခါ သိုး ဆိတ် အား လုံး တို့ သည် အ စက် ပါ သော အ ကောင် များ ကို မွေး ကြ ၏။ သူ က ‘အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် တို့ သည် သင် ၏ လုပ် အား ခ ဖြစ် မည်’ ဟု ဆို သော အ ခါ သိုး ဆိတ် အား လုံး တို့ သည် အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် များ ကို မွေး ကြ ၏။ ^၉ ထို သို့ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ဖ ခင် ၏ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို နုတ် ယူ ၍ ငါ့ အား ပေး တော် မူ ပြီ။

^၁၀ သိုး ဆိတ် တို့ မိတ် လိုက် ရာ သီ ၌ ငါ မျှော် ကြည့် လိုက် ရာ သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ နှင့် မိတ် လိုက် နေ သော သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး တို့ သည် အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် များ၊ အ စက် အ ပြောက် ပါ သော အ ကောင် များ ဖြစ် ကြောင်း အိပ် မက် ထဲ တွင် ငါတွေ့ မြင် ရ ၏။ ^၁၁ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က၊ ‘ယာ ကုပ်’ ဟု အိပ် မက် ထဲ တွင် ငါ့ ကို ခေါ် သ ဖြင့်၊ ‘အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏’ ဟု ငါ ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ကောင်း ကင် တ မန် က၊ ‘မျှော် ကြည့် လော့။ သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ နှင့် မိတ် လိုက် နေ သော သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး အား လုံး တို့ သည် အ စင်း ကျား ပါ သော အ ကောင် များ၊ အ စက် အ ပြောက် ပါ သော အ ကောင် များ ဖြစ် ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင့် အား လာ ဗန် ပြု ခဲ့ သ မျှ ကို ငါ မြင် ၏။ ^၁၃ ငါ သည် ဗေ သ လ အ ရပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ ထို အ ရပ် ၌ သင် သည် ကျောက် တိုင် ကို ဘိ သိက် သွန်း ၍ ငါ့ အား က တိ သစ္စာ ပြု ခဲ့ ၏။ ယ ခု ထ ၍ ဤ ပြည် မှ ထွက် ခွာ ပြီး သင့် မွေး ရပ် ‌‌မြေ သို့ ပြန် သွား လော့’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏” ဟု သူ တို့ အား ဆို လေ ၏။

^၁၄ ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ ဖ ခင် ၏ အိမ် ၌ အ ကျွန်ုပ် တို့ ရ ရှိ မည့် အ မွေ ဝေ စု ရှိ သေး သ လော။ ^၁၅ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို တစ် ပါး အ မျိုး သား ကဲ့ သို့ မှတ် ယူ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရောင်း စား ပြီး ရ သော ငွေ ကို သူ အ ကုန် အ စင် သုံး စွဲ လိုက် ပါ ပြီ။ ^၁၆ အ ကယ် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဖ ခင် ထံ မှ ဘု ရား သ ခင် နုတ် ယူ တော် မူ သော ဓ န ဥစ္စာ အား လုံး သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သား သ မီး များ ပိုင် ဆိုင် သော ဓ န ဥစ္စာ ဖြစ် ပါ ၏။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု သင့် အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သ မျှ ကို ပြု ပါ လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် ထ ၍ မိ မိ ၏ သား သ မီး များ နှင့် မ ယား တို့ ကို ကု လား အုတ် ပေါ် တင် ပြီး လျှင်၊ ^၁၈ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် ၌ သူ စု ဆောင်း ၍ ပိုင် ဆိုင် သော တိ ရစ္ဆာန် များ တည်း ဟူ သော မိ မိ တိ ရစ္ဆာန် ရှိ သ မျှ နှင့် မိ မိ စု ဆောင်း ရ ရှိ သော ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ယူ ဆောင် လျက် ခါ နာန် ပြည် ရှိ ဖ ခင် ဣ ဇက် ထံ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၁၉ လာ ဗန် သည် မိ မိ သိုး တို့ ကို အ မွေး ညှပ် ရန် သွား နေ သည် ဖြစ် ၍ ရာ ခေ လ သည် ဖ ခင် ပိုင် ဆိုင် သည့် တေ ရပ် ရုပ် တု တို့ ကို ခိုး ယူ လေ ၏။ ^၂၀ ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ထွက် ပြေး မည့် အ ကြောင်း အာ ရံ လူ မျိုး လာ ဗန် ကို မ ပြော ဘဲ သူ့ အား မ လိမ့် တ ပတ် လုပ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သူ့ နှ လုံး သား ကို ခိုး ယူ’။ လေ ၏။ ^၂၁ ဤ သို့ ဖြင့် ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး ကို ယူ ၍ ထွက် ပြေး လေ ၏။ သူ သည် ထ ၍ ယူ ဖ ရေး တီး မြစ် ကို ကူး ပြီး လျှင် ဂိ လဒ် ပြည် တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ ဦး တည် သွား လေ ၏။

^၂၂ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် ထွက် ပြေး ကြောင်း ကြား သိ သ ဖြင့်၊ ^၂၃ မိ မိ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ခေါ် ၍ ယာ ကုပ် နောက် သို့ ခု နစ် ရက် ခ ရီး လိုက် ပြီး မှ ဂိ လဒ် ပြည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ သူ့ ကို မီ လေ ၏။ ^၂၄ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ရံ လူ မျိုး လာ ဗန် ထံ သို့ ည အိပ် မက် ထဲ တွင် ကြွ လာ ၍ “သင် သည် ယာ ကုပ် အား ကောင်း သည်၊ ဆိုး သည် ဟူ ၍ မ ပြော မိ စေ ရန် သင့် ကိုယ် သင် သ တိ ပြု လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၅ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် ကို လိုက် မီ သော အ ချိန် တွင် ယာ ကုပ် သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ တဲ ထိုး ထား နှင့် ပြီ ဖြစ် ၏။ လာ ဗန် သည် လည်း သူ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ နှင့် အ တူ ဂိ လဒ် ပြည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ တဲ ထိုး လေ ၏။

^၂၆ လာ ဗန် က ယာ ကုပ် အား “သင် မည် သို့ ပြု သ နည်း။ သင် သည် ငါ့ ကို မ လိမ့် တ ပတ် လုပ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သူ့ နှ လုံး သား ကို ခိုး ယူ’။ ၍ ငါ့ သ မီး တို့ ကို စစ် သုံ့ ပန်း ကဲ့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီ တ ကား။ ^၂၇ ငါ သည် ပတ် သာ နှင့် စောင်း တီး လျက်၊ ဝမ်း မြောက် စွာ သီ ချင်း ဆို လျက် သင့် ကို လွှတ် လိုက် လို သည် ကို သင် သည် ငါ့ ကို ဘာ မျှ မ ပြော၊ မ လိမ့် တ ပတ် လုပ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သူ့ နှ လုံး သား ကို ခိုး ယူ’။ ၍ အ ဘယ် ကြောင့် တိတ် တ ဆိတ် ထွက် ပြေး ရ သ နည်း။ ^၂၈ ငါ့ မြေး၊ ငါ့ သ မီး တို့ ကို ငါ နမ်း ရန် ပင် သင် သည် အ ခွင့် မ ပေး။ ယ ခု သင် သည် မိုက် မဲ စွာ ပြု လေ ပြီ တ ကား။ ^၂၉ ငါ သည် သင့် ကို ဒုက္ခ ရောက် စေ နိုင် ၏။ သို့ သော် မ နေ့ ည တွင် သင့် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် က ‘သင် သည် ယာ ကုပ် အား ကောင်း သည်၊ ဆိုး သည် ဟူ ၍ မ ပြော မိ စေ ရန် သင့် ကို သင် သ တိ ပြု လော့’ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၀ ယ ခု သင် သည် သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် ကို အ လွန် လွမ်း ဆွတ် သ ဖြင့် အ ကယ် ပင် ပြန် သွား လို သည် မှန် စေ တော့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ၏ ဘု ရား တို့ ကို ခိုး ယူ ရ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၃၁ ယာ ကုပ် က လည်း “ဦး ရီး သည် ဦး ရီး ၏ သ မီး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ လု ယူ ကောင်း လု ယူ လိမ့် မည် ဟု ထင် မှတ် ၍ ကြောက် သော ကြောင့် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၃၂ ဦး ရီး ၏ ဘု ရား တို့ ကို တစ် စုံ တစ် ဦး ထံ ၌ ရှာ တွေ့ လျှင် ထို သူ ကို အ သက် ချမ်း သာ မ ပေး ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ ရှေ့ တွင် ဦး ရီး ကိုယ် တိုင် ရှာ ကြည့် ၍ အ ကျွန်ုပ် ထံ ၌ ဦး ရီး ဥစ္စာ ရှိ လျှင် ပြန် ယူ ပါ” ဟု လာ ဗန် အား ဆို လေ ၏။ ထို ရုပ် တု တို့ ကို ရာ ခေ လ ခိုး ကြောင်း ယာ ကုပ် မ သိ။

^၃၃ ထို အ ခါ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် ၏ တဲ၊ လေ အာ ၏ တဲ နှင့် ကျွန် မ နှစ် ယောက် တို့ ၏ တဲ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ချေ။ လေ အာ ၏ တဲ ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး နောက် သူ သည် ရာ ခေ လ ၏ တဲ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။ ^၃၄ ရာ ခေ လ သည် တေ ရပ် ရုပ် တု တို့ ကို ယူ ၍ ကု လား အုတ် ကုန်း နှီး ထဲ ထည့် ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ အ ပေါ် ၌ ထိုင် နေ ၏။ ထို ကြောင့် လာ ဗန် သည် တဲ တစ် တဲ လုံး မွှေ နှောက် သော် လည်း မ တွေ့ ချေ။ ^၃၅ ရာ ခေ လ သည် မိ မိ ဖ ခင် အား “ကျွန် မ ၏ သ ခင်၊ စိတ် မ ရှိ ပါ နှင့်။ ကျွန် မ သည် မိန်း မ တို့ ၏ ဓမ္မ တာ လာ နေ ပါ သ ဖြင့် သ ခင့် ရှေ့ ၌ မတ် တတ် မ ရပ် နိုင် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် လာ ဗန် သည် ရှာ ဖွေ သော် လည်း တေ ရပ် ရုပ် တို့ ကို မ တွေ့ ချေ။

^၃၆ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် အ မျက် ထွက် ၍ လာ ဗန် ကို အ ပြစ် တင် လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် အား “ဦး ရီး သည် အ ကျွန်ုပ် နောက် သို့ အ ပြင်း အ ထန် လိုက် ရ လေ အောင် အ ကျွန်ုပ်သည် မည် သည့် အ မှု ကို ကျူး လွန် မိ သ နည်း။ မည် သည့် အ ပြစ် ကို ပြု မိ သ နည်း။ ^၃၇ အ ကျွန်ုပ် ၏ ပစ္စည်း အား လုံး ကို မွှေ နှောက် ပြီး ပြီ။ ဦး ရီး အိမ် မှ ပစ္စည်း တစ် စုံ တစ် ခု တွေ့ ရှိ သ လော။ တွေ့ လျှင် ၎င်း ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ နှင့် ဦး ရီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှေ့ ဤ နေ ရာ ၌ ထား ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှစ် ယောက် ကြား တွင် သူ တို့ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ကြ ပါ စေ။

^၃၈ အ ကျွန်ုပ် သည် ဦး ရီး နှင့် အ တူ အ နှစ် နှစ် ဆယ် နေ ခဲ့ ပါ သည်။ ဦး ရီး ၏ သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ သည် သား မ လျှော။ ဦး ရီး ၏ သိုး ဆိတ် တို့ ထဲ မှ သိုး ထီး၊ ဆိတ် ထီး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် မ စား။ ^၃၉ သား ရဲ ကိုက် သတ် သော အ ကောင် ကို လည်း ဦး ရီး ထံ သို့ မ ယူ ဆောင် လာ ဘဲ ၎င်း အ တွက် အ ကျွန်ုပ် က သာ အ နစ် နာ ခံ ခဲ့ ပါ သည်။ နေ့ အ ချိန် အ ခိုး ခံ ရ သည် ဖြစ် စေ၊ ည အ ချိန် အ ခိုး ခံ ရ သည် ဖြစ် စေ ဦး ရီး သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ တွင် အ စား တောင်း ခဲ့ ပါ သည်။ ^၄၀ အ ကျွန်ုပ် သည် နေ့ မှာ အ ပူ ဒဏ်၊ ည မှာ အ အေး ဒဏ် ကို ခံ ရ ပြီး အိပ် ရေး လည်း ပျက် ခဲ့ ရ ပါ သည်။ ^၄၁ အ ကျွန်ုပ် သည် ဦး ရီး ၏ အိမ် ၌ အ နှစ် နှစ် ဆယ် နေ ၍ ဦး ရီး ၏ သ မီး နှစ် ယောက် အ တွက် တစ် ဆယ့် လေး နှစ်၊ ဦး ရီး ၏ သိုး ဆိတ် တို့ အ တွက် ခြောက် နှစ် အ စေ ခံ ခဲ့ ပါ သည်။ ဦး ရီး သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ လုပ် အား ခ ကို ဆယ် ကြိမ် ပြောင်း လဲ ခဲ့ ပါ သည်။ ^၄၂ အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ကြောက် ရွံ့ သော ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ ခဲ့ လျှင် ဦး ရီး သည် ယ ခု အ မှန် ပင် အ ကျွန်ုပ် ကို လက် ချည်း သက် သက် ပြန် လွှတ် ခဲ့ ပေ လိမ့် မည်။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ ‌သော ဖိ စီး နှိပ် စက် ခြင်း နှင့် ပင် ပန်း ခက် ခဲ စွာ လုပ် ဆောင် ရ ခြင်း ကို မြင် ၍ မ နေ့ ည က ဦး ရီး ကို ဆုံး မ တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄၃ လာ ဗန် က လည်း “ဤ သ မီး တို့ သည် ငါ့ သ မီး၊ ဤ က လေး တို့ သည် ငါ့ က လေး၊ ဤ သိုး ဆိတ် တို့ သည် လည်း ငါ့ သိုး ဆိတ် ဖြစ် ကြ ၏။ သင် မြင် နေ သ မျှ တို့ သည် ငါ့ ဥစ္စာ ဖြစ် ကြ ၏။ ဤ ငါ့ သ မီး တို့ အ တွက် လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ မွေး ဖွား သော သား သ မီး များ အ တွက် လည်း ကောင်း၊ ယ နေ့ ငါ မည် သည့် အ ရာ ကို ပြု ပေး နိုင် သ နည်း။ ^၄၄ ယ ခု လာ လော့။ သင် နှင့် ငါ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ စို့။ ၎င်း သည် သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် ပါ စေ” ဟု ယာ ကုပ် အား ဆို ၏။

^၄၅ ထို့ ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် ကျောက် ကို ယူ ၍ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် စိုက် ထူ လေ ၏။ ^၄၆ ထို့ ပြင် ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ အား “ကျောက် များ ကို စု ကြ ပါ” ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ သည် ကျောက် များ ကို ယူ ၍ စု ပုံ ကြ ၏။ ထို နောက် သူ တို့ သည် ထို ကျောက် ပုံ အ နား တွင် စား သောက် ကြ ၏။ ^၄၇ ထို ကျောက် ပုံ ကို လာ ဗန် က ယေ ဂါ သ ဟာ ဒု သ အာ ရ မိတ် ဘာ သာ စ ကား အ ရ ’သက် သေ ကျောက် ပုံ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။ ယာ ကုပ် မူ ကား ဂိ လဒ် ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား အ ရ ’သက် သေ ကျောက် ပုံ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။

^၄၈ ထို့ နောက် လာ ဗန် က “ယ နေ့ တွင် ဤ ကျောက် ပုံ သည် သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို ကြောင့် ၎င်း ၏ အ မည် ကို ဂိ လဒ် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ^၄၉ မိ ဇ ပါ ’စောင့် ကြည့်’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ခေါ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား လာ ဗန် က “ငါ တို့ သည် တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး မ တွေ့ မ မြင် နိုင် ကြ သော အ ခါ သင် နှင့် ငါ့ အ ကြား ထာ ဝ ရ ဘု ရား စောင့် ကြည့် တော် မူ ပါ စေ။ ^၅၀ သင် သည် ငါ့ သ မီး တို့ ကို နှိပ် စက် မည်၊ ငါ့ သ မီး တို့ အ ပြင် အ ခြား သော မိန်း မ တို့ ကို ယူ မည် ဆို လျှင် ငါ တို့ ကြား ၌ လူ မ ရှိ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း သိ မှတ် လော့” ဟု ဆို သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၅၁ တစ် ဖန် လာ ဗန် က ယာ ကုပ် အား “ဤ ကျောက် ပုံ ကို ကြည့် လော့။ သင် နှင့် ငါ ကြား ၌ ငါ စိုက် ထူ ထား သော မှတ် တိုင် ကို ကြည့် လော့။ ^၅၂ ငါ သည် သင့် ကို အန္တ ရာယ် ပြု ရန် ဤ ကျောက် ပုံ ကို မ ကျော် မည့် အ ကြောင်း၊ သင် သည် လည်း ငါ့ ကို အန္တ ရာယ် ပြု ရန် ဤ ကျောက် ပုံ နှင့် ဤ မှတ် တိုင် ကို မ ကျော် မည့် အ ကြောင်း ဤ ကျောက် ပုံ သည် သက် သေ ဖြစ် ၏။ ဤ မှတ် တိုင် သည် လည်း သက် သေ ဖြစ် ၏။ ^၅၃ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ နာ ခေါ် ၏ ဘု ရား၊ သူ တို့ ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကြား ၌ တ ရား စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ယာ ကုပ် သည် လည်း မိ မိ ဖ ခင် ဣ ဇက် ကြောက် ရွံ့ သော ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို လေ ၏။

^၅၄ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် သည် တောင် ပေါ် ၌ ယဇ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ၍ အ စား အ စာ စား သောက် ရန် မိ မိ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် လေ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း အ စား အ စာ စား သောက် ပြီး လျှင် တောင် ပေါ် ၌ ည အိပ် နား ကြ ၏။ ^၅၅ လာ ဗန် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ မိ မိ မြေး၊ မိ မိ သ မီး တို့ ကို နမ်း ပြီး လျှင် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ၏။ ထို့ နောက် လာ ဗန် သည် ထွက် ခွာ ၍ မိ မိ နေ ရပ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

31

¹ Jacob heard Laban’s sons’ words, saying, “Jacob has taken away all that was our father’s. He has obtained all this wealth from that which was our father’s.” ² Jacob saw the expression on Laban’s face, and, behold, it was not toward him as before. ³ Yahweh said to Jacob, “Return to the land of your fathers, and to your relatives, and I will be with you.”

⁴ Jacob sent and called Rachel and Leah to the field to his flock, ⁵ and said to them, “I see the expression on your father’s face, that it is not toward me as before; but the God of my father has been with me. ⁶ You know that I have served your father with all of my strength. ⁷ Your father has deceived me, and changed my wages ten times, but God didn’t allow him to hurt me. ⁸ If he said, ‘The speckled will be your wages,’ then all the flock bore speckled. If he said, ‘The streaked will be your wages,’ then all the flock bore streaked. ⁹ Thus God has taken away your father’s livestock, and given them to me.

¹⁰ During mating season, I lifted up my eyes, and saw in a dream, and behold, the male goats which leaped on the flock were streaked, speckled, and grizzled. ¹¹ The angel of God said to me in the dream, ‘Jacob,’ and I said, ‘Here I am.’ ¹² He said, ‘Now lift up your eyes, and behold, all the male goats which leap on the flock are streaked, speckled, and grizzled, for I have seen all that Laban does to you. ¹³ I am the God of Bethel, where you anointed a pillar, where you vowed a vow to me. Now arise, get out from this land, and return to the land of your birth.’ ”

¹⁴ Rachel and Leah answered him, “Is there yet any portion or inheritance for us in our father’s house? ¹⁵ Aren’t we considered as foreigners by him? For he has sold us, and has also used up our money. ¹⁶ For all the riches which God has taken away from our father are ours and our children’s. Now then, whatever God has said to you, do.”

¹⁷ Then Jacob rose up, and set his sons and his wives on the camels, ¹⁸ and he took away all his livestock, and all his possessions which he had gathered, including the livestock which he had gained in Paddan Aram, to go to Isaac his father, to the land of Canaan. ¹⁹ Now Laban had gone to shear his sheep; and Rachel stole the teraphim Teraphim were household idols that may have been associated with inheritance rights to the household property. that were her father’s. ²⁰ Jacob deceived Laban the Syrian, in that he didn’t tell him that he was running away. ²¹ So he fled with all that he had. He rose up, passed over the River, and set his face toward the mountain of Gilead.

²² Laban was told on the third day that Jacob had fled. ²³ He took his relatives with him, and pursued him seven days’ journey. He overtook him in the mountain of Gilead. ²⁴ God came to Laban the Syrian in a dream of the night, and said to him, “Be careful that you don’t speak to Jacob either good or bad.” ²⁵ Laban caught up with Jacob. Now Jacob had pitched his tent in the mountain, and Laban with his relatives encamped in the mountain of Gilead.

²⁶ Laban said to Jacob, “What have you done, that you have deceived me, and carried away my daughters like captives of the sword? ²⁷ Why did you flee secretly, and deceive me, and didn’t tell me, that I might have sent you away with mirth and with songs, with tambourine and with harp; ²⁸ and didn’t allow me to kiss my sons and my daughters? Now have you done foolishly. ²⁹ It is in the power of my hand to hurt you, but the God of your father spoke to me last night, saying, ‘Be careful that you don’t speak to Jacob either good or bad.’ ³⁰ Now, you want to be gone, because you greatly longed for your father’s house, but why have you stolen my gods?”

³¹ Jacob answered Laban, “Because I was afraid, for I said, ‘Lest you should take your daughters from me by force.’ ³² Anyone you find your gods with shall not live. Before our relatives, discern what is yours with me, and take it.” For Jacob didn’t know that Rachel had stolen them.

³³ Laban went into Jacob’s tent, into Leah’s tent, and into the tent of the two female servants; but he didn’t find them. He went out of Leah’s tent, and entered into Rachel’s tent. ³⁴ Now Rachel had taken the teraphim, put them in the camel’s saddle, and sat on them. Laban felt around all the tent, but didn’t find them. ³⁵ She said to her father, “Don’t let my lord be angry that I can’t rise up before you; for I’m having my period.” He searched, but didn’t find the teraphim.

³⁶ Jacob was angry, and argued with Laban. Jacob answered Laban, “What is my trespass? What is my sin, that you have hotly pursued me? ³⁷ Now that you have felt around in all my stuff, what have you found of all your household stuff? Set it here before my relatives and your relatives, that they may judge between us two.

³⁸ “These twenty years I have been with you. Your ewes and your female goats have not cast their young, and I haven’t eaten the rams of your flocks. ³⁹ That which was torn of animals, I didn’t bring to you. I bore its loss. Of my hand you required it, whether stolen by day or stolen by night. ⁴⁰ This was my situation: in the day the drought consumed me, and the frost by night; and my sleep fled from my eyes. ⁴¹ These twenty years I have been in your house. I served you fourteen years for your two daughters, and six years for your flock, and you have changed my wages ten times. ⁴² Unless the God of my father, the God of Abraham, and the fear of Isaac, had been with me, surely now you would have sent me away empty. God has seen my affliction and the labor of my hands, and rebuked you last night.”

⁴³ Laban answered Jacob, “The daughters are my daughters, the children are my children, the flocks are my flocks, and all that you see is mine! What can I do today to these my daughters, or to their children whom they have borne? ⁴⁴ Now come, let’s make a covenant, you and I. Let it be for a witness between me and you.”

⁴⁵ Jacob took a stone, and set it up for a pillar. ⁴⁶ Jacob said to his relatives, “Gather stones.” They took stones, and made a heap. They ate there by the heap. ⁴⁷ Laban called it Jegar Sahadutha, Jegar Sahadutha means ‘Witness Heap’ in Aramaic. but Jacob called it Galeed. Galeed means ‘Witness Heap’ in Hebrew.

⁴⁸ Laban said, “This heap is witness between me and you today.” Therefore it was named Galeed ⁴⁹ and Mizpah, for he said, “Yahweh watch between me and you, when we are absent one from another. ⁵⁰ If you afflict my daughters, or if you take wives in addition to my daughters, no man is with us; behold, God is witness between me and you.” ⁵¹ Laban said to Jacob, “See this heap, and see the pillar, which I have set between me and you. ⁵² May this heap be a witness, and the pillar be a witness, that I will not pass over this heap to you, and that you will not pass over this heap and this pillar to me, for harm. ⁵³ The God of Abraham, and the God of Nahor, the God of their father, judge between us.” Then Jacob swore by the fear of his father, Isaac.

⁵⁴ Jacob offered a sacrifice in the mountain, and called his relatives to eat bread. They ate bread, and stayed all night in the mountain. ⁵⁵ Early in the morning, Laban rose up, and kissed his sons and his daughters, and blessed them. Laban departed and returned to his place.